Reizigster



Een pfd is op te vragen bij Jos Houtsma

Reizigster

Toen je terugkwam, was je niet veranderd.
In de aankomsthal van Schiphol, waar
alle mensen leken te schreeuwen, zag
je er nog net zo uit als toen je ging.

Natuurlijk ligt ergens in je geheugen
verborgen het onomstotelijk bewijs
van het bestaan van de hotels van Tanger,
van Casablanca, met zijn eindeloze

blokken slordige nieuwbouw,
van de roze pleinen van Marrakech.
Het hijgende praten van menigten mensen
is onuitwisbaar in je herinnering

gegrift, de hete vlakten, het rode stof,
de voelbare nabijheid van woestijn -
maar verder ben je dezelfde gebleven
die je altijd al was, en altijd zult zijn.

Ze komt vertellen over haar reis.

Blauwe vlinders



Als we een half uur vruchteloos gepraat
hebben over je zwangerschapsverlof
(wij zijn veranderd in
handenwringende schooljongens, en jij

in een verlegen fee), is de tijd aan-
gebroken voor de thee. Je wikkelt met
gevoelige vingers een koekje uit,
roert in je kopje,
kijkt ons weifelend aan...

Dan lopen we de trap af. Jij voorop,
wij achter je. We nemen je parfum
waar als een wolk van vlinders. Blauwe vlinders.

Het is haar eerste zwangerschap, maar onderhandelen kan ze als de beste.

Lachebekje

Stralend in de ochtend van het leven,
lachebekje, lachebekje, en
een kindje in de wieg, waar niemand om
gevraagd heeft, maar alleen is ook zo naar.

En dan de middelbare jaren. Seks
is welkom maar niet makkelijk te krijgen.
Wel wassen, koken, kind naar school gebracht
en ‘s avonds uren strijken bij t.v.

Is dat het leven? Wel kort door de bocht
he? Voor je kindje groot is, ben je oud.
En alle mooie kleren helpen niet
tegen het verlies van je perzikhuid.

Voor N.N. n.a.v. een telefoontje van haar voormalige minnaar

Het leven is een spel

Je loopt de bank binnen. Onmiddellijk
duikt een piepjonge man op in
een onberispelijk kostuum.

Caissières met blond permanent
glimlachen suikerzoet en steken achter
zijn rug een vinger op. Voor je het weet
heb je er een in je armen.

Haar borsten zwaar tegen je overhemd.
“Het leven is een spel, meneer.” Je knikt
en doet je ogen dicht. Met klamme handen
dans je langzaam met haar tussen de palmen.

De wetenschap een gedistingeerde heer

De professoren zitten op hun kamer
achter hoge stapels studieboeken.

In alle gangen spoken
stafmedewerkers rond
en grijnzen heel vreemd naar liften en deuren.

Op weg naar buiten zie je bij toeval
de wetenschap, een gedistingeerde heer
met gele tanden.

Zeg beleefd gedag.

De wetenschap wordt gepersonifieerd door prof. dr. A Sötemann. De locatie is het Universiteitscentrum De Uithof.

Careless love 1986

Als ze de kinderen naar de klas gebracht
hebben, blijven ze onrustig in de gang
staan wachten totdat ze als boze schapen
in hun eigen lokaal naar binnen mogen.

De ongeleerde, onbegrepen moeders.
De verongelijkte, ongeduldige moeders.
De moeders met de uitdagende ogen
die van de hoed en de rand willen horen.

Een onderwijzeres, zelf net gescheiden,
of bijna, geeft ze les. Het is een soort
van voorbereidingscursus op de mavo,
zeg maar een nulde jaar. Ze slaan niets over.

Het meeste snappen ze wel want ze hebben
tenslotte in de leerschool van het leven
geleerd. Alleen de Duitse en Franse woordjes
ervoor hebben ze nooit geweten en
voor de wiskunde zijn ze niet geboren.

Maar hoor, daar gaat de bel al, kinderen,
met rode wangen, en de jassen open,
stormen het leslokaal binnen en vliegen
hun in de armen met stralende ogen.

Kinderen, lieve kinderen, wat zullen
we nu eens aan de moeders laten horen?
aan die ongedurige, leergierige moeders?
zal het een liedje zijn van Doe Maar of

Love, oh love, oh careless love...

Loflied op Bessie Smith

Formulierenboek 1986

Voor Open School

Formulieren gapen me in drievoud tegen
met monden waarin de tanden ontbreken.
Geen tijd voor masturbatie. Ik schuif aan
de tafel. Vul ze weliswaar niet in,
maar ieder formulier wordt ondertekend.

Open School staat voor een in 1988 ter ziele gegane vorm van volwasseneneducatie. I.t.t. dichte school. Het gedicht gaat uiteraard over schuld.

Sinaasappelschil

Al ben je nog zo vast van plan
je niet meer te laten vertederen
door getailleerde lijfjes
en door zijden linten e.d.,

er hoeft er maar één te bukken
om een stukje sinaasappelschil op te rapen
dat vergeten is bij een plint

of zonder dat je het wilt, komt je hart
als een stoffige amandel uit de dop.

Klein koperkwartet

Zoetgevooisd zijn misschien de meisjes
die op een rij zitten, in de les,
maar zoetgebekt, o zoetgebekt,
de trompetten, blatend naar de ochtend,
in Ravels kleine koperkwartet.

Oktober

Hölderlin, Hälfte des Lebens


Halfweg het leven.
Rijpe peren
en wilde rozen.

Zwanen roeien
behoedzaam over
de zwarte vijver,
dompelen zwijgzaam
het hoofd
in het heilige water.

Dan komt de winter.
Muren staan sprakeloos,
koud. In de wind

kletteren vanen.



Een pfd is op te vragen bij Jos Houtsma

___________

Meer poëzie op het gedichtenblog.


Ook als blog beschikbaar memoires uit een andere wereld:  Een bijdrage aan de strijd en TerrorismebestrijdingEn een vertaling van het aangrijpende De dame van de camelia's van Alexandre Dumas fils.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Galathea

Goethe

Is dat de weg?

Je minnaar is van papier

Fontana

Goedemorgen, hekje

Schimmelpenninck

In dit nieuwe jaar

Causeries Goethesques