Gedichten

  Een snufje Verlaine kan ook geen kwaad: Que ton vers soit la bonne aventure Éparse au vent crispé du matin Qui va fleurant la menthe et le thym… Et tout le reste est littérature.               Je vers dat moet als de natuur             in de frisse bries van de ochtend zijn,             geurend naar verse munt en tijm -                verder is alles literatuur. Paul Verlaine, Art Poétique Het huilt in mijn hart Paul Verlaine,  Il pleure dans mon coeur Het huilt in mijn hart als het druilt in de stad; waarom is mijn hart doordrenkt van gitzwart?   O regen, uw ruis op de straat, op het huis! O regen, uw lied voor een hart vol verdriet,   voor een moedeloos hart! Geen reden voor smart, verlies of verraad, en het weet van geen kwaad,   de enige pijn is onwetend te zijn: geen liefde, geen haat, en toch steeds die spijt?  In de zon Paul Verlaine,  Beams   Ze wilde er even uit, een stukje strand afgaan, en daar de hemel net weer open was gewaaid schikten we ons willig naar haar tome

Hommage aan Pia Beck September in the rain Met Pia Beck aan de piano. Aan de bar mannen die altijd al oud waren, ogen berekenend, wel gladgeschoren   maar uit de huid kruipen al nieuwe haren. Onstuitbaar. Mannen, hongerig naar seks, want seks houdt mannen in beweging. Zij,   zijzelf, voor die vijfhonderd gulden fooi en drankjes van de zaak, wil ze niet zingen om maar te zwijgen over andere dingen.   ‘September in the Rain.’ Haar vingers gaan heel licht over de toetsen. Buiten staan de nieuwe patiënten al op te dringen. De beste seks De beste seks is koude seks, dat is in zoveel jaar ervaring wel gebleken denkt Pia Beck en niemand die   dat uit haar hoofd praat. En het beste haar is zilverkleurig haar, een helm die in   het licht van spotjes onbarmhartig glimt. Alles draait The windmills of your mind, een liedje van Michel Legrand, best goed, en alles draait en dat is waar je kroegpubliek mee paait.   Je hebt weer veel te veel gerookt en mee- gerookt, je keel is dik, en je krijgt de l

Aan de lezer Charles Baudelaire, Au lecteur   Door dwaasheid, dwaling, zonde en door gebrek aan moed wordt onze ziel geknecht, en wordt ons lijf gelaafd, we voeden het berouw, waaraan we zijn verslaafd, zoals een bedelaar zijn ongedierte voedt.   Zie, onze zonde is taai, en onze wroeging laf; een schuldbekentenis laten we duur betalen, waarna we onbezwaard weer door de modder dwalen: een valse tranenvloed wast onze vlekken af.   Aan onze kussens van ontaardheid vastgeklampt laten we Satan Trismegistos ons onthalen, terwijl het rijke erts van onze idealen in de hoogovens van zijn toverkunst verdampt.   We dansen op het lied dat ons de duivel zingt! Door elke smerigheid wordt ons gemoed bekoord. We dalen dagelijks af naar de hellepoort zonder te walgen van de duisternis die stinkt.   Zoals een lichtmis, die zich op het beurse fruit stort van het vrouwenvlees in een vuil hoerenkot, grijpen wij in het gaan elk clandestien genot, en persen er verwoed de laatste dr

  Mr. Potato Head II Nu zelfs Mr. Potato Head, lees ik, genderneutraal wordt, kan ik ook mezelf wel toegeven: ja, in de wind, de zon van deze late winterdag, ben ik,   ondanks een nieuwe bril en koude wangen, en aangeboren eisen, en verlangen, en slechtverholen drang te domineren in niet al te genderneutrale taal,   diep in de diepte van mijn diepste wezen genderneutraler dan genderneutraal.  Wisselgeld Genderneutraal rook ik een sigaret bij de schoonouders voor de achterdeur waar iedereen me ziet, zodat ik niet   word aangezien  voor stiekem. Stiekem voel ik in mijn zak of ik nog wisselgeld heb. Antwoord: ja. Ik heb nog wisselgeld.   Ik heb nog wisselgeld. Een heleboel.  Politiek correct Had ik nog wisselgeld? Ja. Ik bedoel: waarschijnlijk wel. Een beetje. Niettemin, stel er maar niet te veel vertrouwen in.   Ik leef hoofdzakelijk op het gevoel. Ik lijk misschien oprecht, maar ben bevlekt met zware doses politiek correct.  Potato Head III Potato Head, soms politiek correct maar

Tai chi in Nieuwegein In een park in Batau Zuid De dood is de hoofdsponsor van het leven, maar Augustinus heeft de koekjestrommel niet voor niets voor ons op een kier gezet.   Toch, pas heel lang nadat Spinoza met het slijpen van lenzen was gestopt, sloeg de vrijheid toe. En Joop, ja, Joop,   zo onverzettelijk, en zo veel jaar voor ons in touw, schonk ons het volle pond van de vooruitgang pas daarna.   Even schaamden we ons voor de overdaad. Maar nu? De dood is uitgewuifd. We staan, verrukt als kinderen, wachtend op meer,   spiernaakt in de doorweekte dageraad.   De koekjestrommel : Fais ce que voudras,  Doe wat je wilt, de wet van Rabelais’ abdij van Thélème, is - met een kleine draai - afkomstig uit de trommel van Augustinus : Dilige et quod vis, fac. Mick Jagger zingt het ook : I’m free to do what I want, any old time.