In plechtig voorjaarszonlicht

IJsselstein 11.00 u. a.m.

De stille nieuwbouwwijken baden
in plechtig voorjaarszonlicht. In
hun bedjes rusten alle kin-
deren. De vaders naar het werk.

Achter ligusterhagen, onder ramen,
miauwen, met mooie pruiken, met mooie namen
- Mariska, Mady, Saskia, Monique -
de eenzame moeders, de eenzame vrouwen.

Een herfstwandeling in de Goffert

De zondag is nog net als vroeger. De
boze buien zullen wel overdrijven
als we gaan wandelen in het park.

De kinderen huppelen vooruit,
de vrouwen houden de schone schijn op,
de mannen praten onder grijzende snorren

nors over kruisen en kutten en staren
naar de vallende bladen. In de oost-
hoek loert de avond al. Of is het maar

een ander wolkenfront dat opdringt om
ons straks met nieuwe regen te belagen.

Picknicken in het Hengstdal

De camera staat midden in het gras
op een statief. We laten een voor een
het eten in de steek en wandelen

er quasi-onverschillig even heen
en kijken door de zoeker. Licht en kleur
sluipen haarscherp door een doolhof van lenzen,

een wirwar van landschap is er te zien,
met overal plukjes kinderen, die
met grote stokken zwaaien, of kaarsrecht,

met opgeheven kin, paadjes aflopen.
In de verte wijst een kerktoren streng
naar een imaginair punt in het zwerk.

Perkje irissen

Van Gogh heeft met

zijn dolle kop vaak

irissen geschilderd,

maar die zijn meer

van het domein van monsters

en gedrochten.

Echte irissen zijn

stijf en teder, de bloemen

lijken op toefjes celstof.

Daar staan ze bij

elkaar, zo onbewogen en

zo plichtsgetrouw als agenten

die het verkeer

regelen in de ochtendspits.

(Juni 1991)

Lente in de straat

Overal staan de bovenramen open
en dansen dekens in de straffe bries.
De eerste bijen gonzen in de straat.

Zakenlui stoppen bij de stoep om aan
spelende kinderen de weg te vragen.
Knappe huisvrouwen met bezwete haren

staan in de deur bebaarde Surinamers
te woord. Verborgen achter hun vitrages
zitten de oudjes met Indische dames

en knipogen vertrouwelijk en knikken
en glimlachen met hun grote gebitten.

Dan blaast de koude sneeuw over de aarde.

“Een koude sneeuw” is géén pleonasme.

Wilde lente

Korenbloemstraat, 1985

Wolken jagen
voorbij. Spreeuwen vallen
als kogels over de tuin.

Opdringerige onderzoekers
- van marketingbureaus of van
de universiteit? -

schreeuwen over de top
van hun stem
van huis naar huis.