Posts

De ultieme ober

  ‘s Middags in en uit de Tate Gallery Hommage aan Brian de Palma   Vrouwenvoeten: pumps tikken waarschuwend op het parket. De tijd der Jakobijnen is voorbij. Het uur dat de schuld moet worden ingelost is aangebroken. Suppoosten sluiten de bezoekers in.   Snel glip je naar een andere zaal. Daar praat een man met een andere man: lang haar, broek met wijde pijpen, begin jaren tachtig, de tragische sigaret schuin in de mond. De wenk naar iemand achter zijn rug, een jongen, een kind. Terwijl het zaad nog vloeit, en de schoot nog niet eens is bevrucht, is alles al volledig gericht op archiveren, opbergen, afleggen. Op deze foto verzamelt zich stof. Deze film wordt nooit meer gedraaid. En trots, een mannetjesputter met geoliede spieren die nooit verslappen, nooit slinken, vertoont zich even in een deuropening, glijdt even voorbij in een raam- opening, groot, sterk en onoprecht grijnzend, een rambo met de luie lach van een ondergeschikte: de ultieme ober, de dood.  Schoenen die Schoenen die k
Een reactie posten
Meer lezen

Brocéliande

Folderen Brocéliande, karmozijnen weiden tot aan de einder en ijskoude pleinen waar hoogbejaarde vagebonden tegen   het globalisme staan te fulmineren. Met petten en geblokte kousen schoven we ’s middags door zonovergoten straten,   stampvol reclame en onthutste mensen, die de pamfletten die we declareerden aannamen of het bankbiljetten waren.   Brocéliande! En de meisjes zijn  niet te benaderen. En zo meteen de avond. Maar morgen zullen we de schone schijn ophouden zonder afstand te bewaren.  Folderen als psychedelische ervaring. Brocéliande is een mythisch bos in Bretagne.   Op het Kanaleneiland Grijze ogen van Russen, grijze ogen in rimpelig vlees. Ze zijn dik gekleed,   in zware winterjassen, en ze roken shag. Ze spreken zuiver Nederlands, wel met   een dik Utrechts accent, maar ieder woord perfect verstaanbaar en met grijze ogen   die argwanend de wereld inspecteren. Russen zijn het, met dikke buiken, tussen   het driftig heen-en-weer-geloop van duiven en zwartogige Marokkaanse kl
Een reactie posten
Meer lezen

Over liefde praten

Bezoeksters in de Oude Hortus In de jaren negentig Ze kijken naar een scheve muur die hier en daar met steenbreek is begroeid. Dit is dood in de pot, dat ziet een kind: de deuren met bladderende groene verf, kozijnen vermolmd en met kapotte ruiten, binnen stoffige cactussen. De gids begrijpt   wel wat er schort, ze vestigt hun beleefde aandacht snel op de ginkoboom. Het is een relikwie, zegt ze, uit het Carboon. Ze pakt een blad en toont de nervatuur. De vruchten, voegt ze er nuffig aan toe, ruiken niet fris. Zeg maar naar hondenpoep.   De dames zijn geamuseerd maar gaan er niet op in. Ze lopen snuivend weg, het pad op tussen de kornoeljes. Achter hen koestert zich het silhouet van de oranjerie, een boze mastodont, even in de recalcitrante zon.  Rietveld in de Prins Hendriklaan Drogbeeld  Onder de witte maan het huis houdt zijn schild waakzaam op.   Kinderen ratelen langs het hek, in de verte maakt Rietveld (Rietveld? Hoog voorhoofd, vet zwart haar, bril, het oog van een timmerman) bez
Een reactie posten
Locatie: Nieuwegein, Nederland
Meer lezen

Met knie aan koningsknie

Lentebuien Krokusreces 2016   1. Wanneer ze in de fractiekamer zitten, zijn ze eerder terneergeslagen. Buiten valt de last van hen af en lachen ze alle kritiek weg, fladderen ze als witte kakatoes in de lentebuien. Laten het water van hun veren stuiven.   2. De journalisten, opgelucht, de zakken van hun jassen vol slordige notities om uit te werken tijdens het reces, haasten zich naar het dichtstbije toilet.   3. De diepe ogen van de camera’s van de NPO staan weliswaar klaar maar registreren niets. Het Binnenhof is nat en leeg en er beginnen al kleine slierten duister binnen te drijven, maar naar de maatstaven van Nieuwsuur zijn dit niet de beelden om naar huis te schrijven.  Prinsjesdag 2016 1. In de ridderzaal bij de troonrede   In de volgepakte Ridderzaal heerst een zekere onzekerheid, die zich als een inktvlek verspreidt. De Kamerleden   schuifelen ongemakkelijk op hun stoel. Zelfs de minister-president en de  ministers voelen zich niet meer behaaglijk.   Dan is de koning klaar, en
Een reactie posten
Meer lezen

Zwarte wijn

Koud De schutting kraakt, de sokjes aan de lijn dansen verwoed, maar boven is de lucht   helemaal opgeblauwd. Je pakt een stoel en steekt een sigaret op. In de wind   is al iets van de lente ruikbaar. Koud.  Wisteria Blauw op blauw De wonderlijkste transformatie, hier in Leuven, in de hortus, in april, is die van de verkrampte stokken van   wisteria in blauwe regen. Met ingehouden adem staan we te kijken. Het gif dat in het kronkelende hout   zo overduidelijk herkenbaar was, is in de bloemen nog te onderscheiden, maar opgelost, maar min of meer verstoven   in het bleekblauwe uitspansel erboven.   April 2017/2020   In de zon In de kersenboom   Pimpelmees tegen hommel, on- gelijke strijd, maar wie begon dat is niet uit te maken als er dieren vechten in de zon.  Recueillement Overdag heeft de wereld geen geheimen, de dingen zijn gewoon zoals ze zijn. De muren zijn de muren, tegels tegels,   de boom de boom, de kersen opgegeten, en wat er in haar ogen is te lezen wordt tot de kleinste klei
Een reactie posten
Meer lezen

Prijs

  Net vrij uit de gevangenis 1. Net vrij uit de gevangenis begeeft de dichter zich per trein, per bus, per tram   naar de buitenwijk van Jeruzalem waar zijn geliefde woont, de hoge flats   die het domein zijn van de nieuwe mens. Daar stapt hij uit. Het trappenhuis stinkt naar   beton en pis, maar hij grijpt zijn gitaar en zingt, terwijl de lift naar boven gaat. 2. Hij plukt de snaren en hij zingt zijn lied. Hoe laat is het? Zijn lief, zo lui, zo laks,   met haar gitzwarte haar, haar bolle ogen, kijkt niet op haar gestolen polshorloge,   ze stopt zich vol met dadels en gebak. De duiven schuifelen over het dak.   Elk woord gezongen is een woord gelogen. 3. Haar lichaam leunt zwaar op zijn onderarm, haar nylonhaar kriebelt hem aan de borst.   Hij snapt wat ze van hem verwacht, maar dat is niet wat hem voor ogen staat. Ver weg,   diep onder hen, de ruis van het verkeer. De duiven vliegen rondjes voor het raam.   Er ligt een laagje stof op de tv. Hij buigt zich en hij schrijft met spuug zij
Een reactie posten
Meer lezen

Fontana

 Fontana Afdalen naar Trastevere   Fontein in muur, volmaakte roos! Je hart leeft op en je vermaakt je dagenlang   met scherp te schieten in het natte park. Ieder schot raakt de schil, zilverpapier   schittert krampachtig tussen stam en blad. De kolonel speelt het spel grijnzend mee. Miss Scarlett steekt haar handen uit en streelt je al zo lang, zo lang verlangend vlees. Bij de rivier ben je nog nooit geweest.   Afdalend naar het centrum van Trastevere kom je iedere dag een fontein tegen die in een muur gemetseld is. Je raakt verstrikt in allerlei spelletjes. Chinese vrouwen op het St. Pietersplein in Rome Jonge Chinese vrouwen zijn zo slank als riet, hun botjes zijn zo broos als glas, gekwebbel is iets wat ze doen naar hartenlust.   Wat zijn ze ontzettend mooi! Ze zijn wit porselein onder make-up. Ze lachen allerliefst terwijl ze schermen met hun selfiestick,   hun leven is een lopend feest. Tot ze zich door een Xi Jinping of een of andere andere bruut moeten laten bevruchten. Met   b
Een reactie posten
Meer lezen

Een onherbergzaam land, Amerika

Amerika Een benzinepomp, een bank, een bioscoop en een hotel met een houten veranda en oleanderhagen. In de verte rijst een kleine, spitse kerktoren op. Twee fonkelende limousines, grote vinnen, smetteloos chroom, ze zuigen geluidloos weg, naar links en rechts. Op de stoep aan de overkant staan stom- verbaasde mensen toe te kijken, hoe aan een vlaggenstok een vlag gehesen wordt met sterren en strepen. Amerika. Los Angeles Indianen op zwarte skeelers, Amerika's hogeschoolrijders, scheren met ondoorgrondelijke gezichten langs volgeschreven muren. Vakbondsofficials schudden hartelijk handen van onbekenden. Politiemannen laten revolvers uit hun holster vallen en schieten bliksemsnel de wijzers van de klok. Het is vier uur. De zon staat aan een blauwe hemel met spierwitte wolken. Hier staat de tijd stil. Hier blijft de tijd staan. De eerste strofe zelf gezien; daarna visioenen. New York In de hitte van de middag lopen twee oudere mensen met camera en cassetterecorder over straat. Je zi
Een reactie posten
Meer lezen

Transit

  Treinreizen in 2018   Op het station van Duisburg Op het station van Duisburg is het dak gemaakt van kippengaas. De regen valt met lange, koude druppels binnen en de trein glijdt langs het perron. Met een knop   proberen we verkleumd ons toegang te verschaffen tot de eerste klas. Maar zie, daar rijst een conducteur met kort blond haar steil overeind op in deur. Hij is   tot elke hulp bereid. We deinzen terug. We aarzelen. We zeggen: “Nee, o nee. Nee, conducteur, we willen nog niet mee. We hebben hier nog zoveel werk te doen,   we hebben nog zoveel catwalks te lopen, tegels te kopen, tegels te verkopen...” Maar conducteur trekt zich er niets van aan. De koffers worden op de trein gedaan.   Ze worden, stipt volgens de regels, met een bons naast onze plaatsen neergezet.  München …Onwerkelijke stad. 's Ochtends, onder de bruine mist van een winterdag, stroomde een menigte over London Bridge, zo veel, ik wist niet dat de dood er zo veel had weggenomen… T.S. Eliot, De woestenij   M
Een reactie posten
Meer lezen

Op reis

  Op reis Onbeknot, onbeknopt is ons verlangen. Al direct bij het vertrek in hoger sferen, maar scherp op onze snede, reizen we   van huis. Wallonië is niet geschikt en ook in de Auvergne voelen we ons te zeer thuis; in Umbrië: verdriet   van regenbuien over de heuvels. Apulië, ja hier begint er iets te kraken: we zien kerken en kastelen   in krijtwit licht; meisjes in peplos wijzen naar de purperen zee. En ver weg vuur en vlam. Afrika slaat zijn vleugels uit.   En het vrolijke Azië. De dood is daar luisterrijk: lenig, en niet duur.   Maar niet het moedeloze cynisme van Houellebecq.   Basel Je wilt naar Irkoetsk toe, naar Samarkand, naar Tasjkent, naar Oman, naar Karabach, naar Mekka wil je, naar Medina, maar echt blij ben je alleen als je naar Basel mag.                                                                 Basel, met zijn goedgehumeurde Zwitsers, met zijn onovertroffen horeca en zijn oogverblindende etalages, Basel, die stad waar krakend oude dames   met hun bankiers in con
Een reactie posten
Meer lezen

All along the watchtower

  Net vrij uit de gevangenis 1. Net vrij uit de gevangenis begeeft de dichter zich per trein, per bus, per tram   naar de buitenwijk van Jeruzalem waar zijn geliefde woont, de hoge flats   die het domein zijn van de nieuwe mens. Daar stapt hij uit. Het trappenhuis stinkt naar   beton en pis, maar hij grijpt zijn gitaar en zingt, terwijl de lift naar boven gaat. 2. Hij plukt de snaren en hij zingt zijn lied. Hoe laat is het? Zijn lief, zo lui, zo laks,   met haar gitzwarte haar, haar bolle ogen, kijkt niet op haar gestolen polshorloge,   ze stopt zich vol met dadels en gebak. De duiven schuifelen over het dak.   Elk woord gezongen is een woord gelogen. 3. Haar lichaam leunt zwaar op zijn onderarm, haar nylonhaar kriebelt hem aan de borst.   Hij snapt wat ze van hem verwacht, maar dat is niet wat hem voor ogen staat. Ver weg,   diep onder hen, de ruis van het verkeer. De duiven vliegen rondjes voor het raam.   Er ligt een laagje stof op de tv. Hij buigt zich en hij schrijft met spuug zij
Een reactie posten
Meer lezen

In dit nieuwe jaar

  In dit nieuwe jaar 2014 De JSF heeft zich ontwikkeld naar een nieuw niveau, is haaiachtig geworden. Defensie toont gelikte filmpjes waar het lijkt of hij vrijwel zonder geluid op weg is door een straat van witte wolken. De firma Lockheed heeft het voor elkaar: ze overstelpen ons met prachtsystemen, die ver aan onze wensen zijn ontstegen, die ons kunnen bestoken met een regen van tegenslagen in dit nieuwe jaar. In 2020 is de naam Joint Strike Fighter door kostenoverschrijdingen en twijfel aan kwaliteit enigszins in diskrediet geraakt en vervangen door het neutrale f35.    Couponkorting Met Máxima in een cabriolet, de bronzen klokjes van haar stem. Ik heb hier eigenlijk niet om gevraagd, ik ben niet uit op dit soort avonturen, maar   de zon kijkt bikkelhard in haar blouson En we hebben nu eenmaal die coupon. . Ze toont me haar perfect gepoetste tanden, en weg zijn we, op weg naar verre landen. Protestbijeenkomst in het stadsplantsoen Protestbijeenkomst in het stadsplantsoen. Terwijl ee
Een reactie posten
Meer lezen