Oldenburger wal

Oldenburger wal

De hoge beuken
 zijn gekapt,
 ontworteld liggen
 de zware stronken.

Uit het westen
 buldert de wind,
 in het oosten
 hurkt dreigend
 de DDR.

Buiten, kleumend
 opeengedrongen
 in de plooien
 van het landschap,
 haardunne berken,

binnen de
 aarden muren
 bloeit hondsdraf
 in de sporen van
 bulldozers.

Bij Lehmrade, pasen 1981. Rotta è l'alta coluna.

Franse vrouwen in het hotel op de Col de Balme

Op de gang zoete vrouwenstemmen die
groepjes Franse woorden vormen, groeten
of aanwijzingen geven, niet te verstaan.
Alleen de kleine toonladders die ze
heen en weer werpen en opvangen als

verliefde vogels. Met kleine voetjes lopen
ze, trippelen ze op de houten gang.

Zomer 1977, ongeverfde planken.

Bois de Boulogne

Het groene grasperk steekt zijn tong
in het pad en de palen wijzen
(onbetrouwbaar)
Lac Supérieur, Pré Catelan.

Elk ogenblik verwacht je Lady G.,
spiernaakt voorbijrijdend
op een wit paard.

Ze heeft rozen in haar schoot,
is zeker ongesteld.

Lady Godiva. Je kijkt natuurlijk onmiddellijk naar haar geslacht.

De dichter en zijn vrouw bij het landhuis van de lady

De dichter en zijn vrouw rijden het hek
door, hij in een wit overhemd en jeans,
zij met de baby aan de borst. Ze stoppen
vlak voor de deur en kijken even rond.

De lady is er blijkbaar niet. Er staat
geen auto in de garage, en het huis
zit overal potdicht. We stappen uit
en lopen om, het park in. Voor je neus

zeilen pauwen en papegaaien met
rauwe kreten en ritselende veren
over de struiken, hazen slaan verwoed
haken op het gazon. Onder de beek

picknicken we. Tegen een uur of vier -
verzadigd en verzaligd zijn we en
landerig van de zon -
slenteren we naar het huis terug en turen

door hele hoge ramen heen naar binnen.
We giechelen en tikken op het glas,
en wijzen elkaar op het zilverwerk
dat somber in de kasten staat te blinken.

Salisbury 1972, voor Gana en Steve, deze evocatie van pauwen en papegaaien.