Posts

Posts uit mei, 2020 tonen

Als krakend cellofaan

In de hoofdrol Ellen Vogel: flashback Hij steekt zijn armen uit, de notoire homoseksueel met zijn gevaarlijke lachje, en de zaal applaudisseert. En impulsief trekt ze haar linkerbeen op, o zo meisjesachtig, en stopt ze hem haar wang en haar borsten toe. Als een doos chocolaatjes. Voilà. De avond is zo veilig en zo feestelijk als krakend cellofaan. Jan Mulder staat in een pissteegje Bij Barend en Van Dorp: flashback Daar staat de grote leeuw onhandig te lachen, met de handen in de zak te wachten. Poeslief is hij en meestal mild, vooral wanneer er meisjes bij zijn. Ook nogal lui, hij schikt zich wel en hij houdt wel van een grapje. Maar soms schudt hij met zijn manen en verschijnt er in zijn ogen een moorddadig licht. Geheel volgens contract natuurlijk: Jan doet mee, maar is tot niets verplicht. Wolkers flashback De leeuw is oud geworden en herinnert zich plotseling dat hij een slang is: zo

Bijzettingen

Een CDA-politica (wel heel bekwaam) 1. De grijsgeblokte goeroe die zich, in een lang maar met aplomb gebracht betoog dat eigenlijk over iets anders gaat haar fan noemt, haar zeer grote fan, vindt niet veel bijval, iedereen verdenkt hem van sarcasme: deze middelbare vrouw met platgespoten kapsel en gering- schattende mond lijkt saai als een portret dat al sinds jaren stof verzamelt in een kast of in de la van een buffet. Intussen evenwel verorbert met verfijnd genoegen – een habitué! – zij Sachertaart bij Pulchri Studio en drukt een porseleinen kopje aan haar lippen voor een heel klein teugje thee. 2. Om seks geeft ze al zeer veel jaar niet meer. Toch weet ze zeker – meent althans te weten – dat ze in háár tijd heel wat heeft uitgevreten. Wel ordinair misschien als je er op terug kijkt, maar toch als herinnering, wanneer je je er niet overmatig op fixeert, niet te versmaden, denkt ze ingenomen. Achter hermetisch afgesloten d

Abendrot

Tussen krab en slap witbrood Tussen krab en slap witbrood vinden we feilloos de weg van de beschaving, Chris: een mierenweggetje, een kronkelpaadje van woorden die geen kwaad kunnen. Voor mij ben je een oude god, Chris, onverslijtbaar, ben je honderd jaar van verongelijkte bewondering voor Marini, voor het savoir faire van Italië, van milde spijt dat je Hugenootse voorgeslacht zijn toevlucht zocht in dit verregend noorden en het menslievende, radiante zuiden de rug toekeerde. In je zit misschien meer van de houterigheid en de schijn- provincialiteit van onze breedte dan je lief is, maar een monument ben je, een rots van beschaving, grijnzend en bagatelliserend tussen je tonijn en witte druiven en je bledje met net niet goed onthouden bleu. De overhemden plakken aan ons vlees. Met een stalen gezicht en met volkomen stabiele toekomstverwachtingen, moe, maar geen moment van plan het op te geven, zitten we als koningen op onze mestvaalt. We eten iets, en w

Basia

Basia zijn kusgedichtjes No sex In de vijver, verborgen tussen varens en brokken geïmporteerd basalt, bewegen zich vadsige goudvissen. Ze schikt haar mantelpak, haar geplisseerde rok, en buigt zich nonchalant voorover en kijkt in de zwarte waterspiegel naar zichzelf met het aplomb van een halfnaakt marmeren standbeeld van Diana. xxx Es. Opstandig blad, verfomfaaid, verkleurd, recht overeind in de windstille ochtend. Wolkenrafels nog roze van dageraad, in de bleekblauwe lucht. Ze ademt en wacht. Dan strijkt een vink neer op een tak. Eén vink. Dan nog een. Dan nog een. Seks bij San Giorgio Venetië, 1998 Niet hoe van verre de raadselachtige vinger van S. Giorgio oprijst in de nevel; maar in close-up: de wind, het blikkerend water, de 23-oktoberzon. En op de trap van de kerk, op de hier en daar brokkelige kalkstenen trap, een jonge Italiaan in hemd en spijkerbroek die geduldig een Engels schoolmeisje met een keihard

Points de vue

TGV Gepraat en gemaakt, zacht lachen, en gerinkel van glas. Met een klap stort de trein zich in zijn echo. Parijs vlucht panisch op ons af. (Maar ik zal dansen, ik zal dansen, dansen op je graf.) Metrolijnen We trekken haastig metrolijnen over de stad, het potlood krast van oost naar west van noord naar zuid over de plattegrond. Rive gauche, rive droite, de plaatsen zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Montmartre is identiek aan Auteuil en Malakoff verschilt van Montparnasse alleen door borden die de naam bewijzen en door onze aan- of afwezigheid. Betalen Parijs. De stad is ontoeschietelijk. De jonge moeders die op het gazon van het Parc des Buttes Chaumont tussen het plastic speelgoed zitten, zijn koket maar tegelijk afwerend, en de groepjes pubers die zich aan de rand van de vijver vermaken lijken ook beslist niet van plan om Engels te praten. We houden ons angstvallig aan de paden, tussen de voorjaarsbloemen die nog niet z

Aspiraties 2000

Aspiraties 2000 De eenentwintigste eeuw in, ja maar hoe! Opgescheept met een leveringscontract voor Joint Strike Fighters die onmiskenbaar uit karton zijn geknipt! Fortuyn dood en Van Gogh op een hoop in een straat in Amsterdam, het voetbal zet geen zoden aan de dijk: een en al treurigheid. Wat is er van de oude koopmansgeest geworden, van de domineesgeest, waardoor werelden slaags raakten met elkaar om zich aan onze voeten te werpen? En is Maxima´s Argentijnse gebarentaal, is haar ogenspel (overigens niet te versmaden), genoeg als tegenwicht, als compensatie voor alles wat we moeten missen, als vereffening van onze aspiraties? Of moeten we ons van nu af aan schikken in een woestijn van middelmatigheid met enkel, nu en dan, in dronken buien, een glimp van een oase, een spiegeling van ongrijpbare eigendunk aan de einder? Office Center Office Center, een pui van plastic en onoprecht glas verheft zich in de polder. Auto´s rijden behulpzaam af en aan