Goethe

Wandelaars nachtlied

Wanderers Nachtlied


Rust in de hoogten,
stilte alom in
de lucht,
onder de bomen
drijft geen zucht
van een briesje voorbij,
de vogeltjes maken geen leven,
wacht maar, nog even,
dan rusten ook wij.

Stille zee en voorspoedige vaart

Meeresstille und glückliche Fahrt

Meeresstille.
Tiefe Stille herrscht im Wasser,
Ohne Regung ruht das Meer,
Und bekümmert sieht der Schiff
Glatte Fläche rings umher.

Keine Luft von keiner Seite,
Todes-Stille fürchterlich.
In der Ungeheuern Weite
Reget keine Welle sich.

Glückliche Fahrt
Die Nebel zerreissen,
Auf einmal wirds helle,
Und Aeolus löset
Das ängstliche Band.

Es säuseln die Winde,
Es rührt sich der Schiffer
Geschwinde! Geschwinde!
Es theilt sich die Welle,
Es naht sich die Ferne,
Schon seh’ ich das Land.

Windstilte
Diepe stilte op het water,
onbeweeglijk ligt de zee,
en beklemd de schipper ziet de
weidse vlakte om zich heen.

 
Doodse stilte heerst alom, geen
briesje dat de golven veegt,
in de wezenloze leegte
is er niets dat zich beweegt

Voorspoedige vaart
Dan scheuren de nevels,
het zonlicht breekt door
en Eolus roert zich
discreet in het want.

De wind wakkert aan en
de schipper veert op.
Nu naarstig, nu naarstig!
De boeg splijt de baren,
de verte komt nader,
reeds zie ik het land.