Posts

Posts uit juni, 2020 tonen

Tweelingen

Twee eenden We zijn twee eenden van bruingrijs aardewerk, braaf, behoedzaam als vakeconomen van een ministerie, gapen we ins Blaue hinein.  Tweelingen We zijn tweelingen van zacht goud, we delen drie heupen.  Idool en spade Marmerbeeldjes, derde millennium voor Christus Je bent een violinvormig idool, ik ben een spade. Ik zocht je in  de diepe prehistorie zoals ik je nu zoek,  in de luchthartige middag, in de beslotenheid van de avond, in de bezwete ochtend.  Ik ben een spade.  Jij bent een violinvormig idool.  Fragment Ik ben een fragment van de rand van een pot in de vorm van een toren. Jij mevrouw, jij bent de zittende vrouw. 

Tevreden

Stèle van Eannatum  Hier begint de geschiedenis. Woensdagmiddag: ik sta in mijn wagen, mijn baard in de wind. Donderdag: mijn vijand, ellendige booswicht, wringt zich in duizend bochten, maar geen kans op ontsnapping. Vrijdag: mijn rechterhand - wonder van evolutie - hanteert een strijdknots, mijn linker- hand wurgt een vogel: de spreeuw van de ochtend. (Sumerisch monument uit de 25e eeuw voor Christus, nu in het Louvre.) Tevreden Koning Assurbanipal doodt een leeuw   De koning, hij richt zich op, hij lacht tevreden. “Kom maar,” zegt hij.   Zijn linkerhand grijpt de leeuw in de manen, zijn rechter drijft hem een zwaard in de borst. Door het hart.   Vóór de leeuw beseft hoe hij is bedrogen, is hij dood. De koning, hij wist het altijd al, hij lacht tevreden.   ( Reliëf British Museum)  De nacht Poortleeuw, Neo-Hittitisch, ca 800 v.chr. ,  Istanboel De nacht is een leeuw met geschubde manen, een standbeeld van zwart basalt.   De nacht is een leeuw die je vasthoudt in zac

Al wel, nog niet

Kamers in 1976 1. Firenze In het zwaarburgerlijke Firenze waar op je kamer je oren tuiten van het verkeerslawaai en je maar nauwelijks je weg kunt vinden tussen kleedjes en vogelkooitjes, kan de hospita zich niet verzoenen met onze aanwezigheid.  In de keuken, waar ze thee zet tussen de afwas, vraagt ze zich de hele middag af of we niet stiekem op haar sofa neuken. Maar daarvoor zijn we vooralsnog te laf. 2. Ongezien in het toilet De spijlen van het bronskleurige ledikant kletteren als je je beweegt en het matras is een strozak met vreemde bulten, maar we slapen - in een geur van zweet – iedere nacht als rozen, en ’s ochtends gaan we ongezien met de po naar het toilet. 3. Pisa Er staat een raam open. Vanaf het bed in de schaduw lijkt het zonlicht heel kil en wit. De muren zijn volmaakte rechthoeken in deze hoge, naar kamfer ruikende kamer, want voor niet-euclidische meetkunde is hier geen plaats.  4. In je schoot Maar toen we ijs aten op een terras met het septemberzonlicht op on

Goden

Muren Tot drie maal toe wist Patroclus de muren van het heilige Troje te beklimmen, drie maal werden zijn vingers losgerukt en werd hij in de regen teruggestoten   en zag hij door zijn tranen hoe er iets boven hem uittorende, uit brons gegoten. En de inktzwarte hemel daverde van het stupide lachen van de goden.   Tweegevecht van Paris en Menelaos Toen ze besloten om het bij te leggen en de aanstichters van alles het samen uit te laten vechten in een tweegevecht, zodat de overwinnaar het gehate   geslachtsdeel van de ander voor de honden kon gooien, zoals hij wilde, werden de goden ongerust. Ze zonden Athene uit als bode om hun dit   onraadzame voornemen te ontraden. En met succes. De slachting werd hervat en opgelucht stroomden de goden toe en hadden weer tussen de norse strijders   hun gerechtvaardigd aandeel in het bloed.   Goden 1. Poseidon slaat geërgerd met zijn staart  op het water. Gladde godinnen dansen  in steeds wijdere kringen om hem heen.  2.  En Hera, als een varken

Het boek van de wereld

Het varken en de muis Down to the times of Isaiah some of the Jews used to meet secretly in gardens, to eat the flesh of swine and mice as a religious rite.   J.G. Frazer, The Golden Bough 1. Vroeger waren het varken en de muis heilig. We aten hen heimelijk, in avondlijke tuinen, terwijl we iets probeerden te begrijpen van het bestaan. Onze wijsvinger leidde een eigen leven, en draaide voortdurend vaste krullen in ons vlassige haar. 2. Onze voeten bewogen heel de nacht rusteloos onder het laken. Maar dat was vroeger. We zijn groot geworden en we bewegen bijna niet meer, we zijn zo zwart als oud ijzer nu. En vadsig bekijken we het boek van de wereld. We tellen huizen af als honingraten.  Bij een los deel van Lane's Arabian Nights 1. Op de brosse, vergeelde bladzijden zijn de Arabische nachten nog steeds donkerblauw en transparant waarin amandelbleke gelieven met behoedzame voeten koorddansen boven de stad. En, hoger in de lucht, jammerend, stormacht

Mystieke meren

Mystieke meren Vissers in lieslaarzen staan in het riet, een lage zon  over hun schouder.  Mystieke meren, platte schalen van hier tot ver voorbij de einder. Vangen zij de geheime vissen van hun extase?  Meters en meters snoer verdwijnen in de schemering. Vliegen sidderen op het donkere water.  De koele minnaar Bij Le Bourg-d’Oisans zag ik in 1981 tweehonderd icarusblauwtjes   die probeerden te neuken op een bijna opgedroogde plas.   Kort is het leven, bruut.   Juli 2018   Hagedissen in La Chapelle Als je even zoekt vind je overal hagedissen, die, zelf kleine juwelen,  met de wantrouwende blik van een vrek  een grauw stuk zandsteen omklemmen.  B ergsalamanders 1. Weet je nog, Ted, in de ijskoude ochtend klommen we langs een eindeloos pad “en serpentine” van 1200 naar 2000 meter.   Onder ons, in het dal, weet je nog, dreven de daken van de hutten op een zilveren nevel,   de grashalmen, links en rechts van ons, stijf bevroren. Toen kwam de zon op, zo ro

Petrarca

Al wel, nog niet Kamers in 1976 1. Firenze In het zwaarburgerlijke Firenze waar op je kamer je oren tuiten van het verkeerslawaai en je maar nauwelijks je weg kunt vinden tussen kleedjes en vogelkooitjes, kan de hospita zich niet verzoenen met onze aanwezigheid. In de keuken, waar ze thee zet tussen de afwas, vraagt ze zich de hele middag af of we niet stiekem op haar sofa neuken. Maar daarvoor zijn we vooralsnog te laf.   2. Ongezien De spijlen van het bronskleurige ledikant kletteren als je je beweegt en het matras is een strozak met vreemde bulten, maar we slapen - in een geur van zweet – iedere nacht als rozen, en ‘s ochtends gaan we ongezien met de po naar het toilet.   3. Pisa Er staat een raam open. Vanaf het bed in de schaduw lijkt het zonlicht heel kil en wit. De muren zijn volmaakte rechthoeken in deze hoge, naar kamfer ruikende kamer, want voor niet-euclidische meetkunde is hier geen plaats.   4. In je schoot Maar toen we ijs aten op een terras met het septemberzonlich

Palermo

Afbeelding
Palermo Maart 2012. Voor Marjolein Wortmann   1. Proloog Alles altijd draait om betekenis - die we niet kennen, maar die we aan geluiden, aan bewegingen, aan kleuren hechten, en die we omvormen, opslaan, vastleggen, want zo doen we ons de zin van het leven cadeau. 2. Piazza Cassa di Risparmio We zaten in de keuken met een jonge Duitser nog even over de Hortus te praten, Marjolein. Hij vroeg ons of het niet een beetje vroeg was in het jaar. Dat wel, de oleander was nog niet in bloei, maar er stonden al hele scharen van citrusstruiken met hun fruit te pralen, de irissen puilden uit de perken, parkieten vlogen boven stammen met doornen en slangenbomen. Was Goethe hier ook? Onmiddellijk wordt  de Italienische Reise op tafel gelegd. Hij was hier in 1787, stellen we vast, twee jaar voordat de Hortus in de boeken open was. Daarna nemen we afscheid en vertrekken, bonkend met onze Samsonite-koffers, zeventig treden af, en door de steeg, tot we het plein bereiken waa