Gedichten

Koninginnedag in Vechten De huizen die op een kluitje bij elkaar staan grijnzen als idioten in het zonlicht.  Maar “voor grootse gebaren kopen we niks”, zegt de burgemeester van Bunnik, die bij gelegenheid  één uur hier is. Hij heft zijn handen als een ervaren leeuwerik en kucht. Voilà, daar klinken, in bescheiden mate, de eerste maten al van de aubade.  De burgemeester rookt sigaren (maar niet vaak) Ja, zegt de burgemeester, ja, soms rookt hij ook sigaren. Tuitknaks. Maar niet vaak. En nooit  en plein public . Dat zou, nietwaar,   heel ongepast zijn, ja? Zo’n vlotte man! Zo sympathiek, en zo kindvriendelijk! Zo open!   Zijn ringen glimmen van genoegen. Zie hoe ze hem gladjes als een schip door de sluis van de ochtend laten lopen.  Denn alle Fleisch es ist wie Gras Bij Houten, kijkend door de fietstunnel onder de a27  Kunstwerken zijn in 1990 het domein van Rijkswaterstaat, dichters kunnen alleen constateren (zonder rozen of kirrende duiven): alles hier kits,   volmaakt vol

Ik blijf nog even  in de jaren tachtig: ambtelijke poëzie Zwanen niet De dichter in de onderwijscommissie   Je koude ogen keken me vriendelijk aan, Lidt, en je lachte je glazen lach. Maar ik dacht: o, laat me zwemmen tussen de zwanen van de Potgietersingel, laat me langzaam roeien met zwarte poten in het grijsgroene water. En ik drukte de knop in en sprak in de bevende microfoon: “Geen zwanen, nee, zwanen niet, zwanen komen hier niet voor.”   Prelude De Neudeflat. Aan alle einders hangen ijskoude buien. Aan hun bureaus de ambtenaren   schouwen het ei van hun verlangen.   Ontstaat ambtenaarschap Bij benoemingen langer dan 6 mnd. ontstaat ambtenaarschap Half tien binnen, vier uur weer weg, de pauzes rijen zich uitzichtloos aaneen, iedere prop   wordt zuchtend in de prullenbak gesmeten. Externen tellen alle uren op.   Zelden, o zelden wordt iets niet vergeten.    Platte organisatie Voor Wim v.d.G.   Allemaal, Wim, allemaal zijn we socialisten. Allemaal hebben we het beste voor m

Vijf doden In de gevangenis van Modena bij de coronacrisis, 2020, raken ze zo verbolgen over het cancelen van bezoeksfaciliteiten dat ze en masse proberen te ontsnappen.   Al snel bereiken ze de apotheek. Daar kun je je aan methadon bezatten.   Vijf doden blijven op het slagveld achter.  Ontbonden 8 december 2020 Een onderkaak, gevonden op het strand van Noordwijk, zwart als ijzer, gladgewreven   door zand en wind en golven, met witte tanden, als knoppen die toegang verlenen tot   kroegscènes uit de jaren dertig, maar veel ouder, zegt de politie, depositie   vond plaats tussen 763 en 492 jaar voor Christus.   Een man van circa vijfendertig jaar verloor zijn kaak zoals we allemaal   ooit onze kaak verliezen. Maar wat niet zo vaak gebeurt: dat wat ontbonden   is hier, bij Noordwijk, wordt teruggevonden.   De politie is natuurlijk alleen maar doorgeefluik van de bevindingen van een laboratorium, in dit geval van de Universiteit van Groningen.   Geluk Coronademonstratie 17 januari 2021   S

Terug naar de jaren tachtig Het leven is een spel Je loopt de bank binnen. Onmiddellijk duikt een piepjonge man op in een onberispelijk kostuum. Caissières met blond permanent glimlachen suikerzoet en steken achter zijn rug een vinger op. Voor je het weet heb je er een in je armen. Haar borsten zwaar tegen je overhemd. “Het leven is een spel, meneer.” Je knikt en doet je ogen dicht. Met klamme handen dans je langzaam met haar tussen de palmen.  Rabobank, Rijnlaan Vreeswijk   De wetenschap een gedistingeerde heer De professoren zitten op hun kamer achter hun hoge stapels studieboeken. In alle gangen spoken stafmedewerkers rond en grijnzen heel vreemd naar liften en deuren. Op weg naar buiten zie je bij toeval de wetenschap, een gedistingeerde heer met gele tanden. Zeg beleefd gedag.  De locatie is het Universiteitscentrum De Uithof. De wetenschap wordt gepersonifieerd door prof. dr. A Sötemann. Reizigster Toen ze terugkwam, was ze niet veranderd.

 Sleep & poetry Difficile est proprie communia dicere Na twee of drie uur slapen schrok hij wakker. Hij wist meteen de plaats: het huis van Hunt, de sofa in de kamer. IJskoud maanlicht viel door het venster op de lambrisering, en op de aalgladde schilderijen die laatdunkend op hem neerkeken. Om hem heen de witte gipsen busten van de doden, Homerus, Ariosto, Tasso, Spenser, de grote doden die hij nooit kon hopen te evenaren. Maar opeens - zijn hart sloeg over, de adem stokte in zijn keel - begonnen kristalheldere beelden in hem op te lichten, levensechte beelden: zwanen zeilden als schepen door het riet; een vlinder spreidde in het laveloze zonlicht zijn gouden vleugelpaar over een roos. En massa's bloemen. Ongemerkt begon de taal te zingen, rijmen gloeiden op en doofden uit, en uit de chaos vormden zich versregels. Totdat de ochtend kwam en de eerste vogelstemmen klonken. Toen de meiden binnenkwamen, om zes uur, vonden ze hem bij het raam, zijn haar be

Young Keats In het donkere amfitheater op de eerste rij te zitten en te zien hoe Billy Lucas zijn onzalig mes zet in een arme donder, volgegoten met slechte rum - Wanneer de eerste onvoorziene plens zwart bloed op het zink gutst, het eerste hijgen van schrik, en het eerste gestommel van onwel geworden nieuwelingen die naar buiten vluchten, en je eigen hand tast al onzeker naar je leren loodgieterstas - waar zijn je klemmen - en het verband - Lucas wroet onvervaard verder en legt aan de ontzette zaal haarfijn ieder onsmakelijk detail van zijn barbaarse handwerk uit, en de patiënt duizelt in een delirium van pijn, of is al dood - is dat de weg naar dichterschap? Kan wie nu hier zit, ooit als poet laureate opstaan van tafel en de lof zingen van laburnum die bezwijkt onder zijn last van gouden trossen? of  tiptoe on a little hill ? Je slikt en ademt diep om je onpasselijkheid te overwinnen, voor je opstaat om te assisteren. Niets aan je verraadt je afschuw. Je hebt mooie ogen, en je haar i