Ontstaat ambtenaarschap
Prelude
De Neudeflat.
Aan alle einders hangen
ijskoude buien. Aan
hun bureaus de ambtenaren
schouwen het ei
van hun verlangen.
Zwanen niet
De dichter in de onderwijscommissie
Je koude ogen
Keken me vriendelijk aan, Lidt,
En je lachte je glazen lach.
Maar ik dacht: O, laat me zwemmen,
tussen de zwanen van de Potgietersingel,
laat me langzaam roeien met zwarte poten
in het grijsgroene water.
En ik drukte de knop in en sprak
in de bevende microfoon:
“Geen zwanen, nee, zwanen niet,
zwanen komen hier niet voor.”
Keken me vriendelijk aan, Lidt,
En je lachte je glazen lach.
Maar ik dacht: O, laat me zwemmen,
tussen de zwanen van de Potgietersingel,
laat me langzaam roeien met zwarte poten
in het grijsgroene water.
En ik drukte de knop in en sprak
in de bevende microfoon:
“Geen zwanen, nee, zwanen niet,
zwanen komen hier niet voor.”
Platte organisatie
Voor Wim v.d.G.
Allemaal, Wim, allemaal
zijn we socialisten. Allemaal
hebben we het beste voor met de wereld
en met elkaar.
Allemaal zijn we socialisten, armen
in elkaar gehaakt, zingend,
kauwend
op onze snorren als pruimen.
En onze voetstappen ploegen diep
in de machteloze aarde.
zijn we socialisten. Allemaal
hebben we het beste voor met de wereld
en met elkaar.
Allemaal zijn we socialisten, armen
in elkaar gehaakt, zingend,
kauwend
op onze snorren als pruimen.
En onze voetstappen ploegen diep
in de machteloze aarde.
Grootse plannen, besluiten als rozen
Ergens in 1984. De dichter heeft een bespreking op het
Ministerie van Onderwijs
Vroeg in de ochtend dringt
Isadora Duncan binnen in het
Ministerie van Onderwijs. Vastbesloten.
Halfdichtgeknepen ogen, spits en verstolen
de lach op haar vossengezicht.
O de prachtige jurk
van Schiaparelli waarin ze
door het gebouw dwaalt.
O haar violette ogen!
In de centrale hal spuit een fontein
van ordners omlaag, en haar stem
is zo schel als een vlaag lentewind.
En alle ambtenaren staan perplex
en de directeurs generaal
zijn als was in haar handen.
Zo worden grootse
plannen geboren, zo bloeien
besluiten als rozen!
Drie wegen naar Hockney
1.
Met een blinddoek om
door het bos lopen
tot je iets aanraakt
met je handen.
Dan mag je kijken:
misschien is het een hert,
misschien een zieke koning
van David Hockney.
2.
De bloemen maken
zuigplekken op de ruiten.
Met een blinddoek om
door het bos lopen
tot je iets aanraakt
met je handen.
Dan mag je kijken:
misschien is het een hert,
misschien een zieke koning
van David Hockney.
2.
De bloemen maken
zuigplekken op de ruiten.
De knappe jongemannen
lachen onbewogen, en ook
de andere aanwezigen
vertrekken geen letter.
Was getekend (op eikenhout)
David Hockney.
3.
Maar de beste weg is natuurlijk
als je eerst over de tafel loopt
en dan over een bureau.
Een leeslampje valt om,
je trapt op een
open agenda.
lachen onbewogen, en ook
de andere aanwezigen
vertrekken geen letter.
Was getekend (op eikenhout)
David Hockney.
3.
Maar de beste weg is natuurlijk
als je eerst over de tafel loopt
en dan over een bureau.
Een leeslampje valt om,
je trapt op een
open agenda.
En daar, kijk, voor je
David Hockney, 16.45 u.
David Hockney, 16.45 u.
Het schilderij van
Hockney hing eind jaren tachtig in het stadhuis van Utrecht in de werkkamer van
wethouder Cees Pot
Dag
De dag is verpletterend.
Niemand kan het zonder haar stellen,
wanneer ze iets niet zelf doet
gaat het verkeerd.
Dus valt ze van overleg
in overleg, luistert aandachtig
naar dingen die ze maar nauwelijks
vat. Ze houdt haar adviezen
zorgvuldig globaal,
probeert ongeschonden
de klok van vijf uur te halen.
's Avonds, de kinderen gedaan,
ze bladert nog wat
in juridische vakbladen en
ze rookt een hasjiesj-sigaretje.
Ze gaat laat naar bed.
Ontstaat ambtenaarschap
Bij benoemingen langer dan 6 mnd. ontstaat ambtenaarschap
Half tien binnen, vier uur weer weg, de pauzes
rijen zich uitzichtloos aaneen, iedere prop
wordt zuchtend in de prullenbak gesmeten.
Externen tellen alle uren op.
Zelden, o zelden wordt er iets niet vergeten.
Tot enkele Haarlemse dames
Die bij een zeker sollicitatiegesprek met voorname nieuwsgierigheid
informeerden naar zijn gedichten.
Geachte dames, uw zeer dikke, doch
uitermate beschaafde, zelfs verfijnde
nieuwsgierigheid heeft mijn arme gedichten
een distinctie verleend waarop ik niet
had durven hopen. Ik eet uw gebak
met een flonkerend vorkje, dames.
Geachte dames, uw zeer dikke, doch
uitermate beschaafde, zelfs verfijnde
nieuwsgierigheid heeft mijn arme gedichten
een distinctie verleend waarop ik niet
had durven hopen. Ik eet uw gebak
met een flonkerend vorkje, dames.
___________
Ook als blog beschikbaar memoires
uit een andere wereld: Een
bijdrage aan de strijd en Terrorismebestrijding. En
een vertaling van het aangrijpende De
dame van de camelia's van Alexandre Dumas fils.
Reacties
Een reactie posten