Een onherbergzaam land, Amerika
Een onherbergzaam land, Amerika
Amerika
Een benzinepomp, een bank, een bioscoop
en een hotel met een houten veranda
en oleanderhagen. In de verte
rijst een kleine, spitse kerktoren op.
Twee fonkelende limousines, grote
vinnen, smetteloos chroom, ze zuigen
geluidloos weg, naar links en rechts.
Op de stoep aan de overkant staan stom-
verbaasde mensen toe te kijken, hoe aan
een vlaggenstok een vlag gehesen wordt
met sterren en strepen. Amerika.
en een hotel met een houten veranda
en oleanderhagen. In de verte
rijst een kleine, spitse kerktoren op.
Twee fonkelende limousines, grote
vinnen, smetteloos chroom, ze zuigen
geluidloos weg, naar links en rechts.
Op de stoep aan de overkant staan stom-
verbaasde mensen toe te kijken, hoe aan
een vlaggenstok een vlag gehesen wordt
met sterren en strepen. Amerika.
Los Angeles
Indianen met ondoorgrondelijke
gezichten, Amerika's
hogeschoolrijders, scheren oogverblindend
langs volgeschreven muren.
Vakbondsofficials schudden hartelijk
handen van onbekenden. Politiemannen
laten revolvers uit hun holster vallen
en schieten bliksemsnel de wijzers van
de klok. Het is vier uur. De zon staat aan
een blauwe hemel met spierwitte wolken.
Hier staat de tijd stil.
Hier blijft de tijd staan.
gezichten, Amerika's
hogeschoolrijders, scheren oogverblindend
langs volgeschreven muren.
Vakbondsofficials schudden hartelijk
handen van onbekenden. Politiemannen
laten revolvers uit hun holster vallen
en schieten bliksemsnel de wijzers van
de klok. Het is vier uur. De zon staat aan
een blauwe hemel met spierwitte wolken.
Hier staat de tijd stil.
Hier blijft de tijd staan.
New York
In de hitte van de middag lopen
twee oudere mensen met camera
en cassetterecorder over straat.
Je zit veilig in het badkamerraam
en ziet hoe ze een foto maken van
een mooie Toyota Corolla
op de parkeerplaats, snoep uitdelen aan
de kinderen en naar hun namen vragen
met gezichten waaruit niets is op te maken.
twee oudere mensen met camera
en cassetterecorder over straat.
Je zit veilig in het badkamerraam
en ziet hoe ze een foto maken van
een mooie Toyota Corolla
op de parkeerplaats, snoep uitdelen aan
de kinderen en naar hun namen vragen
met gezichten waaruit niets is op te maken.
Jaren tachtig. In New York natuurlijk, maar de
parkeerplaats aan de Korenbloemstraat in Nieuwegein klinkt ook mee.
Saturn
De betrouwbare geur van kunststof, en
een airco die brulde als een leeuw
in de vochtige hitte van Key Largo,
en op het bonkige asfalt
dansende wielen.
Maar al voorbij, al weer eeuwen
prijsgegeven aan de vergetelheid,
net als jij, net als ik. Geen pelikanen
boven de eilanden, geen bruine dolfijnen
in een opgewonden bruisende zee.
In Key West, in koloniale landhuizen,
wachten de meisjes tot de regen voorbij is.
Wij, kromme ruggen, natte haren, harken
tuinafval bij elkaar, terwijl op straten
die elkaar in de oneindigheid kruisen,
auto's van onbekende merken rijden.
Juli
2004.
Rock an’ roll baby
Van
acht tot drie
berijdt
hij de highway,
het
paard van de vrijheid
tussen
zijn benen.
Rock an' roll baby.
Rijk
ben je. Rijk
zijn
je oren,
je
polsen, je hals,
rijk
alle vingers
van
iedere hand.
Dan
rust hij uit, drinkt
Seven
Up uit een blikje.
Hij
koestert zich in
de
mierzoete regen
van
de geschiedenis.
De
avond valt,
hij
wrijft nadenkend
zijn
baardstoppels, zeven
oorbellen
glanzen,
zes
in zijn oren,
één
in zijn neusgat.
Is
hij verlegen?
Rijk
ben je. Rijk
zijn
je oren,
je
polsen, je hals,
rijk
alle vingers
van iedere hand.
Hij
glimlacht, hij praat
met
vage bekenden,
kijkt
naar het ballet
van
glanzende sleeën,
hij
laat zijn gun zien
aan
geile bitches,
die
te hard lachen,
te
druk bewegen.
Rock an' roll baby.
Rijk
ben je. Rijk
zijn
je oren,
je
polsen, je hals,
rijk
alle vingers
van iedere hand.
Zwarte gaten
Een onherbergzaam land, Amerika,
met asfaltwegen over dode vlaktes
waarop Amerikaanse auto’s rijden.
En in Chicago natte sneeuw. Geen hond
op straat, en nergens flarden van muziek
uit openstaande ramen. Somber loop
je langs donkere muren, handen in
de zakken grijpend, kraag hoog opgeslagen.
Op een binnenplaats met besneeuwde vans
vind je je eigen voetstappen terug,
een spoor, een slordig snoer van zwarte gaten.
Een onherbergzaam land, Amerika.
Subterranean home sick
blues
___________
Meer poëzie op het gedichtenblog.
Ook als blog beschikbaar memoires
uit een andere wereld: Een
bijdrage aan de strijd en Terrorismebestrijding. En
een vertaling van het aangrijpende De
dame van de camelia's van Alexandre Dumas fils.
Reacties
Een reactie posten