Droomgedichten II

 

Kiki’s droom

Kiki Bertens, 01-03-2021
 
Kiki, wat zijn ze glad, die tegenstanders!
Wat zijn ze snel! Zoals ze zelfs op ballen
lopen die uit zijn! En die service, hard,
en altijd strak binnen de lijnen!
En steeds dat onuitstaanbare gesteun
dat speciaal lijkt bedoeld om jou te tergen!
 
Moet je hier nog mee doorgaans? Moet je echt
blijven meedraaien in dit carrousel
van reizen, trainen, spelen, geld stukslaan
en altijd vroeg naar bed? Of de TV
afkijken waarop elke match herhaald
wordt en herhaald?
 
Wat zijn ze glad
die tegenstanders, en wat zijn ze snel!
wat is die service ongenadig hard!
En steeds weer die return! En steeds weer dat
ondragelijk gesteun!
 
Totdat je maag
omdraait en je weer jankend, kotsend, op
je knieën voor de plee zit! Moet dat echt?
Is er dan hoegenaamd niets te verzinnen
om deze boze droom te overwinnen?

Lale en god

Droomgedicht
 
Zet alsjeblieft die bril af, Lale, en
bind je haren op. Je krijgt van mij
een nieuwe fiets, een Cervélo S6
waarop je met kans op succes
tegen je god kunt koersen
over de koude straten van Vlaanderen.
 
Op de modderkeien van Kwaremont,
op de Kapelberg, fiets je,
met achter je het hijgen van
je eeuwige tegenstander, die je
niet eens meer achterna zit, maar alleen
nog maar probeert je bij te houden, je
niet uit het oog te laten glippen.
 
En tenslotte sta je met stijve lippen,
Lale, met diepglanzende ogen, aan
de finishlijn, het zadel in je rug,
omstuwd door juichende familieleden.
 
Je knoopt je haren los, terwijl ver weg,
tegen de ondergaande zon, in regenbuien
verstrikt, je god, die waardeloze guit,
over de snede van de einder kruipt.

Ik wandelde van pure vreugde

Ik wandelde van pure vreugde met
Vanessa Redgrave in de weiden van haar jeugd. 
Er hing een ademloze geur
van bloemen om ons heen, een zware geur 
van veldbloemen en hooi. Ze was heel mooi,
maar ze was veel te oud voor me, ze was 
zich veel te veel bewust van haar belang
voor de cinematografie. Ze dacht 
gelukkig niet aan seks, ze was verstrooid
en leunde op mijn arm terwijl ik heel 
geconcentreerd oreerde over Kloos.

Kloos? Willem Kloos? Heeft ze die soms gekend?
Vanessa Redgrave, ver voorbij het vlees.
Ze dacht na over Kloos en huiverde,
ze trok haar sjaal om  haar schouders en was door
de stroom van haar gedachten  als verdoofd.
 
Ze was, zo oud ze was, ook heel erg mooi.
Er hing een geur van bloemen om haar heen,
een zware geur van veldbloemen en hooi. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Istanboel

Hoe gaat u dat doen, spreken over de Oriënt, als u er eenmaal geweest bent? – Heinrich Heine Op de Hava Limani Atatürk Op de Hava Limani Atatürk aangeland, uit een duister wolkendek gedaald, denken toeristen, kinderen als ze zijn van hun tijd, niet dadelijk aan geld: in de bedompte aankomsthal redderen ze zwetend met hun koffers en wimpelen de om hen heen lachende heerschappen welwillend af. Dan zijn ze zo ver. Moedig wagen ze zich in het veld. Overal voor hen uit ligt stad en stad en stad. Het uitzicht is bezaaid met minaretten. Onvervaard Stappen ze in taxi’s, over prijs wordt nu niet meer gediscussieerd: ze willen naar hun eindbestemming. De bestuurder knikt. Motoren brullen op de boulevard.  In het hotel In het hotel beland, dat tomeloos ten hemel rijst, vinden ze onverwijld hun lift, hun kamer, lichtrood gestoffeerd, hun beddensprei, oranje, bleek, met vreemd, niet eigen lichaamssap geïmpregneerd. Buiten schemert de Zee van Marmora, vol flikkere
Meer lezen

Goethe

Wandelaars nachtlied Wanderers Nachtlied Rust in de hoogten, stilte alom in de lucht, onder de bomen drijft geen zucht van een briesje voorbij, de vogeltjes maken geen leven, wacht maar, nog even, dan rusten ook wij. Stille zee en voorspoedige vaart Meeresstille und glückliche Fahrt Meeresstille. Tiefe Stille herrscht im Wasser, Ohne Regung ruht das Meer, Und bekümmert sieht der Schiff Glatte Fläche rings umher. Keine Luft von keiner Seite, Todes-Stille fürchterlich. In der Ungeheuern Weite Reget keine Welle sich. Glückliche Fahrt Die Nebel zerreissen, Auf einmal wirds helle, Und Aeolus löset Das ängstliche Band. Es säuseln die Winde, Es rührt sich der Schiffer Geschwinde! Geschwinde! Es theilt sich die Welle, Es naht sich die Ferne, Schon seh’ ich das Land. Windstilte Diepe stilte op het water, onbeweeglijk ligt de zee, en beklemd de schipper ziet de weidse vlakte om zich heen.   Doodse stilte heerst alom, geen briesje dat de golven veegt, in de wezenloze leegte is er niets dat zich
Meer lezen

Gedichten

Amerika Andrella Aspiraties Basia Baudelaire Bijzettingen Break on through Brocéliande Causeries Goethesques Centrifuge Dames enkelspel De dood van Marat De ultieme ober Definitely chinese Dienstbaarheid Dieren der democratie Doodeenvoudig Door de Syrische sneeuw Droomgedichten Droomgedichten II Duivenmelker Een diepe rilling Eenzaamheid Emblemata Enter the dragon Fontana Gimme shelter  (Stones) Goden Goedemorgen, hekje Goethe Güterbahnhof Heel precies Het boek van de wereld In dit nieuwe jaar Istanboel Je minnaar is van papier Kolk van Kiezenbrink Koninginnedag in Vechten Kringloop Lentebuien Liederen van de dar Linkerhand Madonna Met grote hanenpoten Mr. Potatohead Mystieke meren Net vrij uit de gevangenis Oldenburger Wal Onkenbaar Ontstaat ambtenaarschap Op reis Orfeus' hofstoet Over liefde praten Overtocht Palermo Petrarca Points de vue Présence Prinsjesdag Reizigster Rimbaud Schimmelpenninck Seizoenen Situations Sleep & poetry Teólogos Tevreden Transit
Meer lezen

Je minnaar is van papier

India 1942 Susan Wooldridge speelt Daphne Manners in de tv-film The jewel in the crown Het model van je japon maakt je overmatig breed in de schouders, een tedere bokser, je beweegt je bovenlichaam nauwelijks, maar draait je hoofd voortdurend alle kanten op en kijkt met fletsblauwe, bijziende ogen naar het koloniale gekrioel van mensen. Bloemblaadjes regenen uit de bomen. Je minnaar is van papier. (1984) Temple d'Amalthée Frederik de Grote, 1732 1. In het eerste schorre hijgen van de ochtend speel ik met mijn bediende Federsdorf dwarsfluitduetten, in mijn park in Ruppin - mijn Temple d'Amalthée. Onverbiddelijk, onweerstaanbaar lokt onze muziek de herten uit het bos. Ze zien ons staan in onze stenen schulp: mij klein, onrustig, door en door verdorven; hem lang en blond en zwijgzaam; ingetogen; intelligent... Een kobold naast een mens. Walgelijk! Maar soms spelen we als goden. 2. August de Sterke, le roi de Pologne , die er in al zi
Meer lezen

Goedemorgen, hekje

  Goede morgen hekje Geboren in het gure jaar 1947 en opgegroeid in de jaren vijftig, kind van kurklak en eau de toilette,   wat moet ik doen als op mijn nadering het hekje al openklikt: “Goede morgen meneer Huitinga.”   Zeg terug: “Goede morgen hekje.” zeg: “Lekker weertje.” Maar hou verder voor alle zekerheid je mond.   2018   Tijdgeest Ik deed het ook, ik maakte nepaccounts en vulde die met gunstige recensies: “Huitinga is een fijnbesnaard persoon, je kunt met Huitinga verstandig praten.   Hij is schoon op zichzelf, je kunt de nachos uit zijn oksels eten. Als hij zich niet alle dagen scheert is dat omdat hij modelievend is en speels.”   Ik was naïef en te ambitieus, ik liet me al te graag complimenteren. Ik had een grote bek. Als ik lid van de VVD was, liet ik me royeren.   April 2018   Zwaluwen “Tja,” zeg je weifelend, en je kijkt in de spiegel aan de liftwand. Het fineer heeft zichtbaar pas een schoonmaakbeurt gehad. “Tja, lastig hoe je je moet kleden bij   dit weer.” “Hm,” zegt z
Meer lezen

Schimmelpenninck

  Carrière Zelfs Rutger Schimmelpenninck, altijd zo bedaard, zo goedgemutst, zo welbespraakt, was niet in staat om de herzieningsdrang van Bonaparte te pareren. Dus werd hij herzien, herzien en weer herzien:   Ambassadeur en onderhandelaar, raadspensionaris in Den Haag en na een jaar met compliments geremplaceerd door Lodewijk Napoleon, de broer.   Benoemd tot Chevalier de France, dat wel. Halfblind, maar toch nog altijd zo bedaard, zo welbespraakt, zo goedgemutst, zo glad, dat hij in 1825 al weer zitting in de Eerste Kamer had.
Meer lezen

In dit nieuwe jaar

  In dit nieuwe jaar 2014 De JSF heeft zich ontwikkeld naar een nieuw niveau, is haaiachtig geworden. Defensie toont gelikte filmpjes waar het lijkt of hij vrijwel zonder geluid op weg is door een straat van witte wolken. De firma Lockheed heeft het voor elkaar: ze overstelpen ons met prachtsystemen, die ver aan onze wensen zijn ontstegen, die ons kunnen bestoken met een regen van tegenslagen in dit nieuwe jaar. In 2020 is de naam Joint Strike Fighter door kostenoverschrijdingen en twijfel aan kwaliteit enigszins in diskrediet geraakt en vervangen door het neutrale f35.    Couponkorting Met Máxima in een cabriolet, de bronzen klokjes van haar stem. Ik heb hier eigenlijk niet om gevraagd, ik ben niet uit op dit soort avonturen, maar   de zon kijkt bikkelhard in haar blouson En we hebben nu eenmaal die coupon. . Ze toont me haar perfect gepoetste tanden, en weg zijn we, op weg naar verre landen. Protestbijeenkomst in het stadsplantsoen Protestbijeenkomst in het stadsplantsoen. Terwijl ee
Meer lezen

Causeries Goethesques

Vier gedichten op basis van Eckermanns Gespräche mit Goethe Een passende kerker “Beaumarchais, een bizarre figuur. Beaumarchais ja, de man van de Figaro. Heel bizar. Intrigant, speculant, advocaat. Bezéten van recht, of beter gezegd van processen. Dit is de achttiende eeuw he. U weet dat hij stierf net voor de eeuwwende? De verlichting ja. Alles, dit huis, deze kamer, zelfs het licht van die brave zon, danken we aan dat tijdperk, dat beste van alle tijdperken. Maar om op Beaumarchais terug te komen, een uiterst bizarre figuur. Leest u toch zijn Mémoires. U weet dat hij eens, na een verloren proces, op zijn weg naar buiten, al weer een geschil had? Over een kwestie van voorrang. Ja, op de trap meen ik, op de trap van het Palais de Justice. De man was onstuitbaar. Hij keerde dadelijk om voor een aanklacht. Én won zijn proces. Hij bezocht me dikwijls, toen ik nog jong was. In dromen. Maar toch. Te gevaarlijk. Het leek me verstandig, hem op te sl
Meer lezen

Dames enkelspel

  Dames enkelspel Roland Garros 2002   Een spel van grote norse negerinnen dit jaar, sterke atleten, maar de wereld is hun niet welgezind. Op de tribunes   kijken de beautiful people onverschillig toe, kletsen in hun mobiel en spelen met het Cartier-horloge aan hun broekriem.   Zij zelf vertonen kwaad hun kunde: service, volley, met slice en zonder slice, de backhand zo onwrikbaar als een muur, en hun forehand ranselt   het gravel. Zwoegend, zwetend, woedend sissend wanneer ze missen. In hun oren fonkelen gouden knopjes en aan   hun vingers ringen. In hun tassen, voor later, als de schalen zijn ontvangen, rusten hun weelderige halssieraden   en broches, borstelig van diamanten.   Raciaal ongemak. Aardewerkbeeldje in het museum van Mycene Achter blikkerend glas een kleine vrouw met grote borsten, die me achterdochtig opneemt. “Wie bent u eigenlijk?” Gladde Achilles, onverschillig dodend. Bebaarde Agamemnon. Zonder een kik te geven stierf hij in een badk
Meer lezen

Koninginnedag in Vechten

Koninginnedag in Vechten De huizen die op een kluitje bij elkaar staan grijnzen als idioten in het zonlicht.  Maar “voor grootse gebaren kopen we niks”, zegt de burgemeester van Bunnik, die bij gelegenheid  één uur hier is. Hij heft zijn handen als een ervaren leeuwerik en kucht. Voilà, daar klinken, in bescheiden mate, de eerste maten al van de aubade.  De burgemeester rookt sigaren (maar niet vaak) Ja, zegt de burgemeester, ja, soms rookt hij ook sigaren. Tuitknaks. Maar niet vaak. En nooit  en plein public . Dat zou, nietwaar,   heel ongepast zijn, ja? Zo’n vlotte man! Zo sympathiek, en zo kindvriendelijk! Zo open!   Zijn ringen glimmen van genoegen. Zie hoe ze hem gladjes als een schip door de sluis van de ochtend laten lopen.  Denn alle Fleisch es ist wie Gras Bij Houten, kijkend door de fietstunnel onder de a27  Kunstwerken zijn in 1990 het domein van Rijkswaterstaat, dichters kunnen alleen constateren (zonder rozen of kirrende duiven): alles hier kits,   volmaakt vol
Meer lezen