Aspiraties 2000
Aspiraties 2000
Opgescheept met een leveringscontract
voor Joint Strike Fighters die onmiskenbaar
uit karton zijn geknipt! Fortuyn dood en Van Gogh
op een hoop in een straat in Amsterdam,
het voetbal zet geen zoden aan de dijk:
een en al treurigheid. Wat is er van
de oude koopmansgeest geworden, van
de domineesgeest, waardoor werelden
slaags raakten met elkaar om zich aan onze
voeten te werpen? En is Maxima´s
Argentijnse gebarentaal, is haar
ogenspel (overigens niet te versmaden),
genoeg als tegenwicht, als compensatie
voor alles wat we moeten missen, als
vereffening van onze aspiraties?
Of moeten we ons van nu af aan schikken
in een woestijn van middelmatigheid
met enkel, nu en dan, in dronken buien,
een glimp van een oase, een spiegeling
van ongrijpbare eigendunk aan de einder?
Office Center
onoprecht glas verheft zich in de polder.
Auto´s rijden behulpzaam af en aan.
Schatten van vrouwen achter de balie
controleren pasjes. Niemand van de
zwetende clientèle raakt ze aan –
los even van de vraag of ze dat zouden
begrijpen: het gaat in deze ambiance niet
om paren, penetreren, om zaad stoten,
alleen maar om goedgeefsheid, om het spel
van losse handen, van leugentjes
om bestwil en verkeerd lachende ogen.
Marktconform
zegt de kale kraut, glimlachend achter een
spiegelglad bureau: “De kranten. Ja beslist.
We hadden het idee
dat dat veel beter kon.”
“Dus haalden we ze over zich
diep in de schuld te steken,” zegt de kraut.
“Fout afgelopen? Nee, dat zou ik echt
niet denken,” zegt de kale kraut. “Nee echt.”
Zonder te glimlachen nu. En: “Mijn fee?
Doet dat er toe? He? Nee, nee. Zes miljoen?
Ja, zes miljoen. Veel? Wat is veel? Ik noem
het marktconform. Daar kon ik het voor doen.”
Openheid
mannen slepen het instrument naar buiten
uit een dit voorjaar nog geteerde loods:
nauwelijks spinnenwebben voor de ruiten,
typisch een opslagruimte voor iets groots.
De buren
aan onze oostgrens, in het zuiden mengsel
van minachting en scepsis. Achterdocht,
niet nog een keer belazerd! Pas veel verder
zuidelijk, in Italië, opnieuw
romantici die ons talent begrijpen
voor stofuitdrukking, voor omfloerste ogen,
voor de tragiek die gaat verscholen achter
stijve gebaren, mensen die warm lopen
voor de duistere holen van ons noorden
waar de aardbeien pas in september rijpen!
Door de syrische sneeuw |
Droomgedichten |
Duivenmelker |
Een diepe rilling |
Eenzaamheid |
Emblemata |
Enter the dragion |
Gimme shelter |
Goden |
Goedemorgen, hekje |
Güterbahnhof |
Heel precies |
Het boek van de wereld |
Historische tour |
In dit nieuwe jaar |
Istanboel |
Je minnaar is van papier |
Kolk van Kiezenbrink |
Koninginnedag in Vechten |
Kringloop |
Lentebuien |
Liederen van de dar |
Linkerhand |
Madonna |
Met grote hanenpoten |
Mr. Potatohead |
Mystieke meren |
Net vrij uit de gevangenis |
Oldenburger Wal |
Onkenbaar |
Ontstaat ambtenaarschap |
Op reis |
Over liefde praten |
Palermo |
Petrarca |
Points de vue |
Présence |
Prinsjesdag |
Reizigster |
Reizigster |
Rimbaud |
Seizoenen |
Situations |
Sleep & poetry |
Teólogos |
Tevreden |
Transit |
Tweelingen |
Vaart |
Van bovenlicht naar bovenlicht |
Venetiaanse epigrammen |
Verlaine |
Vier uur |
Vlieguren |
Waarheid |
Wereldorde |
Yok.o |
Zakelijk |
Zeven zuilen |
Zomer in de stad |
Zomergedichten |
Zuchtend |
Zwarte wijn |
Reacties
Een reactie posten