Gedichten

Wandelaars nachtlied Wanderers Nachtlied Rust in de hoogten, stilte alom in de lucht, onder de bomen drijft geen zucht van een briesje voorbij, de vogeltjes maken geen leven, wacht maar, nog even, dan rusten ook wij. Stille zee en voorspoedige vaart Meeresstille und glückliche Fahrt Meeresstille. Tiefe Stille herrscht im Wasser, Ohne Regung ruht das Meer, Und bekümmert sieht der Schiff Glatte Fläche rings umher. Keine Luft von keiner Seite, Todes-Stille fürchterlich. In der Ungeheuern Weite Reget keine Welle sich. Glückliche Fahrt Die Nebel zerreissen, Auf einmal wirds helle, Und Aeolus löset Das ängstliche Band. Es säuseln die Winde, Es rührt sich der Schiffer Geschwinde! Geschwinde! Es theilt sich die Welle, Es naht sich die Ferne, Schon seh’ ich das Land. Windstilte Diepe stilte op het water, onbeweeglijk ligt de zee, en beklemd de schipper ziet de weidse vlakte om zich heen.   Doodse stilte heerst alom, geen briesje dat de golven veegt, in de wezenloze leegte is er niets dat zich

  Kiki’s droom Kiki Bertens, 01-03-2021   Kiki, wat zijn ze glad, die tegenstanders! Wat zijn ze snel! Zoals ze zelfs op ballen lopen die uit zijn! En die service, hard, en altijd strak binnen de lijnen! En steeds dat onuitstaanbare gesteun dat speciaal lijkt bedoeld om jou te tergen!   Moet je hier nog mee doorgaans? Moet je echt blijven meedraaien in dit carrousel van reizen, trainen, spelen, geld stukslaan en altijd vroeg naar bed? Of de TV afkijken waarop elke match herhaald wordt en herhaald?   Wat zijn ze glad die tegenstanders, en wat zijn ze snel! wat is die service ongenadig hard! En steeds weer die return! En steeds weer dat ondragelijk gesteun!   Totdat je maag omdraait en je weer jankend, kotsend, op je knieën voor de plee zit! Moet dat echt? Is er dan hoegenaamd niets te verzinnen om deze boze droom te overwinnen? Lale en god Droomgedicht   Zet alsjeblieft die bril af, Lale, en bind je haren op. Je krijgt van mij een nieuwe fiets, een Cervélo S6 waarop je met kans op succe

Amerika Andrella Aspiraties Basia Baudelaire Bijzettingen Break on through Brocéliande Causeries Goethesques Centrifuge Dames enkelspel De dood van Marat De ultieme ober Definitely chinese Dienstbaarheid Dieren der democratie Doodeenvoudig Door de Syrische sneeuw Droomgedichten Droomgedichten II Duivenmelker Een diepe rilling Eenzaamheid Emblemata Enter the dragon Fontana Gimme shelter  (Stones) Goden Goedemorgen, hekje Goethe Güterbahnhof Heel precies Het boek van de wereld In dit nieuwe jaar Istanboel Je minnaar is van papier Kolk van Kiezenbrink Koninginnedag in Vechten Kringloop Lentebuien Liederen van de dar Linkerhand Madonna Met grote hanenpoten Mr. Potatohead Mystieke meren Net vrij uit de gevangenis Oldenburger Wal Onkenbaar Ontstaat ambtenaarschap Op reis Orfeus' hofstoet Over liefde praten Overtocht Palermo Petrarca Points de vue Présence Prinsjesdag Reizigster Rimbaud Schimmelpenninck Seizoenen Situations Sleep & poetry Teólogos Tevreden Transit

  Carrière Zelfs Rutger Schimmelpenninck, altijd zo bedaard, zo goedgemutst, zo welbespraakt, was niet in staat om de herzieningsdrang van Bonaparte te pareren. Dus werd hij herzien, herzien en weer herzien:   Ambassadeur en onderhandelaar, raadspensionaris in Den Haag en na een jaar met compliments geremplaceerd door Lodewijk Napoleon, de broer.   Benoemd tot Chevalier de France, dat wel. Halfblind, maar toch nog altijd zo bedaard, zo welbespraakt, zo goedgemutst, zo glad, dat hij in 1825 al weer zitting in de Eerste Kamer had.

  Prinsjesdag 2016 1. In de ridderzaal bij de troonrede   In de volgepakte Ridderzaal heerst een zekere onzekerheid, die zich als een inktvlek verspreidt. De kamerleden   schuifelen ongemakkelijk op hun stoel. Zelfs de minister-president en de ministers voelen zich niet meer behaaglijk.   Dan is de koning klaar, en kijken ze elkaar opgelucht aan. De stoelen kraken en ze beginnen allemaal tegelijk te praten.   2. Wat later, in de Kamer, is er geen vuiltje meer aan de lucht. Glimlachend wuift de voorzitter de fotografen weg   en de minister van financiën legt nog eens uit wat de koning heeft gezegd.   3. Ondertussen: de koning rijdt met zijn gemalin terug naar Huis Ten Bosch   De palfreniers nemen hun steek af en de koetsier op de bok groet met zijn zweep. De koningin heeft zich genesteld bij het raam, de koning veegt zijn haar opzij en de enorme wagenwielen van de negentiende eeuw knarsen op het asfalt.   Maar dit is loos alarm, er ritselen geen zaden uit de bomen en er zoeven geen duiv

Wereldorde zonder einde hangt mijn hijgen als een strik aan de sterren (Lucebert) Maar een dar Ik weet het wel, sir, ik ben maar een dar, en als de bruidsvlucht is gevlogen in het stof van de hoogste regionen (en verder trouw de kost verdiend, en vloeken en schreeuwen in het stadion, en zelfs, wie weet, een tijd met de neus in de boeken), dan is het mooi geweest, dan moet ik plat, dan mag ik slapen, sir, en op mijn graf trekken de muizen zich vuilbekkend af. Eigendunk Maar luister eens, sir, ook een dar bestaat en heeft een stem. Met het sonoor geluid van deprivatie, maar ook rinkelend in de hoge registers. Ook een dar heeft zijn gevoelens, sir, en naar de honing snakken we allemaal. En als de bijen hebben gezwermd - het stuifmeel duizelt in facetogen en alles gonst van burgerzin - dansen wij, dansen voor de koningin. Afgunst Gezoem. Gezoem. De bijenkast staat stijf van eigendunk, sir, raten druipen van de honing, reine overmoed, en kijk, diep in de zwerm, diep in de zwerm verstopt, l

Kringloop 1. De houtduif die een nest gebouwd heeft in de pluimes, en er vorig jaar gebroed heeft, met succes: op deze winterdag, komt ze in al haar plompe ijdelheid even voorbij, het eigendomsrecht claimen op wat momenteel niet veel meer is dan een hoop stinkende takjes, haveloos, maar binnenkort weer serieus te nemen. 2. Zes januari, de inspectieronden worden nu intensiever. Er wordt soms al even proefgezeten, rondgepikt, totdat de takjes goed liggen. De man komt ook al even kijken, op een tak, met de kop afgewend, hij hoort er nog niet bij, voorlopig niet tenminste, maar wanneer zijn ogenblik is aangebroken volbrengt hij zonder aarzelen zijn taak. 3. Op vrijdag 13 januari, is het al zo ver, in wind en kou en regen paren ze als bezeten, op het nest, op het nest, nog eens op het nest, en dan in een nabijgelegen boom de veren opschudden, zich onder de vleugel pikken, behagelijk. Het is nu even droog, de wolken schuiven weg, de zon breekt door. Ze kijken om zich heen, de staart omhoog.