Schimmelpenninck

 

Carrière

Zelfs Rutger Schimmelpenninck, altijd zo
bedaard, zo goedgemutst, zo welbespraakt,
was niet in staat om de herzieningsdrang
van Bonaparte te pareren. Dus
werd hij herzien, herzien en weer herzien:
 
Ambassadeur en onderhandelaar,
raadspensionaris in Den Haag en na
een jaar met compliments geremplaceerd
door Lodewijk Napoleon, de broer.
 
Benoemd tot Chevalier de France, dat wel.
Halfblind, maar toch nog altijd zo bedaard,
zo welbespraakt, zo goedgemutst, zo glad,
dat hij in 1825 al
weer zitting in de Eerste Kamer had.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gedichten

Amerika Andrella Aspiraties Basia Baudelaire Bijzettingen Break on through Brocéliande Causeries Goethesques Centrifuge Dames enkelspel De dood van Marat De ultieme ober Definitely chinese Dienstbaarheid Dieren der democratie Doodeenvoudig Door de Syrische sneeuw Droomgedichten Droomgedichten II Duivenmelker Een diepe rilling Eenzaamheid Emblemata Enter the dragon Fontana Gimme shelter  (Stones) Goden Goedemorgen, hekje Goethe Güterbahnhof Heel precies Het boek van de wereld In dit nieuwe jaar Istanboel Je minnaar is van papier Kolk van Kiezenbrink Koninginnedag in Vechten Kringloop Lentebuien Liederen van de dar Linkerhand Madonna Met grote hanenpoten Mr. Potatohead Mystieke meren Net vrij uit de gevangenis Oldenburger Wal Onkenbaar Ontstaat ambtenaarschap Op reis Orfeus' hofstoet Over liefde praten Overtocht Palermo Petrarca Points de vue Présence Prinsjesdag Reizigster Rimbaud Schimmelpenninck Seizoenen Situations Sleep & poetry Teólogos Tevreden Transit
Meer lezen

Istanboel

Hoe gaat u dat doen, spreken over de Oriënt, als u er eenmaal geweest bent? – Heinrich Heine Op de Hava Limani Atatürk Op de Hava Limani Atatürk aangeland, uit een duister wolkendek gedaald, denken toeristen, kinderen als ze zijn van hun tijd, niet dadelijk aan geld: in de bedompte aankomsthal redderen ze zwetend met hun koffers en wimpelen de om hen heen lachende heerschappen welwillend af. Dan zijn ze zo ver. Moedig wagen ze zich in het veld. Overal voor hen uit ligt stad en stad en stad. Het uitzicht is bezaaid met minaretten. Onvervaard Stappen ze in taxi’s, over prijs wordt nu niet meer gediscussieerd: ze willen naar hun eindbestemming. De bestuurder knikt. Motoren brullen op de boulevard.  In het hotel In het hotel beland, dat tomeloos ten hemel rijst, vinden ze onverwijld hun lift, hun kamer, lichtrood gestoffeerd, hun beddensprei, oranje, bleek, met vreemd, niet eigen lichaamssap geïmpregneerd. Buiten schemert de Zee van Marmora, vol flikkere
Meer lezen

Utrecht is Utrecht

Over liefde praten Utrecht, o Utrecht! O, onder de linden fietsen in lichtgeel, vlekkerig lentezonlicht. De Vaartse Rijn spiegelt voorbij met aan de verre kant fabrieksgebouwen, en kinderen aan de Jutfaseweg staan zombie-demonstranten uit te jouwen, en in de grazig groene bermen liggen overal verspreid luie liefdesparen met koelboxen Bavariabier. Laten we maar vergeten wat we ervan vinden, laten we vandaag over liefde praten. Motet Utrecht is Utrecht. Is een stad van mannen die, handen in de zakken, op de Gracht, staan uit te kijken of er iets gebeurt, hier in de motregen op het plaveisel, beneden op het water, in de lucht. Utrecht een stad van vrouwen, stad van meisjes, lenig en vrolijk, die hun fietsen stallen en samenscholen op de Stadhuisbrug. Utrecht is Utrecht. Is een stad van duiven die veertjes laten vallen in hun vlucht. Op de hoek van de Bouwstraat De straat ruikt naar natte stenen en huisvuil. Fietsen staan weg te roesten in fietsenrekken. Vogels schreeuwen in kale bom
Meer lezen

Goethe

Wandelaars nachtlied Wanderers Nachtlied Rust in de hoogten, stilte alom in de lucht, onder de bomen drijft geen zucht van een briesje voorbij, de vogeltjes maken geen leven, wacht maar, nog even, dan rusten ook wij. Stille zee en voorspoedige vaart Meeresstille und glückliche Fahrt Meeresstille. Tiefe Stille herrscht im Wasser, Ohne Regung ruht das Meer, Und bekümmert sieht der Schiff Glatte Fläche rings umher. Keine Luft von keiner Seite, Todes-Stille fürchterlich. In der Ungeheuern Weite Reget keine Welle sich. Glückliche Fahrt Die Nebel zerreissen, Auf einmal wirds helle, Und Aeolus löset Das ängstliche Band. Es säuseln die Winde, Es rührt sich der Schiffer Geschwinde! Geschwinde! Es theilt sich die Welle, Es naht sich die Ferne, Schon seh’ ich das Land. Windstilte Diepe stilte op het water, onbeweeglijk ligt de zee, en beklemd de schipper ziet de weidse vlakte om zich heen.   Doodse stilte heerst alom, geen briesje dat de golven veegt, in de wezenloze leegte is er niets dat zich
Meer lezen

Rolling Stones

Satisfaction https://www.youtube.com/watch?v=nrIPxlFzDi0 Kan er steeds niet klaar mee komen, kan er steeds niet kaar mee komen. Ik probeer, ik probeer, ik probeer, ik probeer. Kan er steeds niet, kan er steeds niet… Als ik rondrijd in mijn stad, en die vent is op de radio, en hij kletst en kletst me plat met zijn onzin informatio als een pestplaag voor mijn ratio… Kan er steeds niet… Nee, nee nee, weg, weg, weg is wat ik zeg Kan er steeds niet klaar mee komen, kan er steeds niet kaar mee komen. Ik probeer, ik probeer, ik probeer, ik probeer. Kan er steeds niet, kan er steeds niet … Als ik zit voor de tv en een vent komt en zegt, hee, dit spul wast hagelwit - maar die kerel telt niet mee want kijk maar, in zijn mik, niet dezelfde peuk als ik. Kan er steeds niet … Nee, nee nee, weg, weg, weg, is wat ik zeg. Kan er steeds niet klaar mee komen, kan er hoogstens over dromen. Ik probeer, ik probeer, ik probeer, ik probeer. Kan er steeds niet, kan er steeds niet… En ik vlieg de wereld rond, e
Meer lezen

In dit nieuwe jaar

  In dit nieuwe jaar 2014 De JSF heeft zich ontwikkeld naar een nieuw niveau, is haaiachtig geworden. Defensie toont gelikte filmpjes waar het lijkt of hij vrijwel zonder geluid op weg is door een straat van witte wolken. De firma Lockheed heeft het voor elkaar: ze overstelpen ons met prachtsystemen, die ver aan onze wensen zijn ontstegen, die ons kunnen bestoken met een regen van tegenslagen in dit nieuwe jaar. In 2020 is de naam Joint Strike Fighter door kostenoverschrijdingen en twijfel aan kwaliteit enigszins in diskrediet geraakt en vervangen door het neutrale f35.    Couponkorting Met Máxima in een cabriolet, de bronzen klokjes van haar stem. Ik heb hier eigenlijk niet om gevraagd, ik ben niet uit op dit soort avonturen, maar   de zon kijkt bikkelhard in haar blouson En we hebben nu eenmaal die coupon. . Ze toont me haar perfect gepoetste tanden, en weg zijn we, op weg naar verre landen. Protestbijeenkomst in het stadsplantsoen Protestbijeenkomst in het stadsplantsoen. Terwijl ee
Meer lezen

Causeries Goethesques

Vier gedichten op basis van Eckermanns Gespräche mit Goethe Een passende kerker “Beaumarchais, een bizarre figuur. Beaumarchais ja, de man van de Figaro. Heel bizar. Intrigant, speculant, advocaat. Bezéten van recht, of beter gezegd van processen. Dit is de achttiende eeuw he. U weet dat hij stierf net voor de eeuwwende? De verlichting ja. Alles, dit huis, deze kamer, zelfs het licht van die brave zon, danken we aan dat tijdperk, dat beste van alle tijdperken. Maar om op Beaumarchais terug te komen, een uiterst bizarre figuur. Leest u toch zijn Mémoires. U weet dat hij eens, na een verloren proces, op zijn weg naar buiten, al weer een geschil had? Over een kwestie van voorrang. Ja, op de trap meen ik, op de trap van het Palais de Justice. De man was onstuitbaar. Hij keerde dadelijk om voor een aanklacht. Én won zijn proces. Hij bezocht me dikwijls, toen ik nog jong was. In dromen. Maar toch. Te gevaarlijk. Het leek me verstandig, hem op te sl
Meer lezen

Dames enkelspel

  Dames enkelspel Roland Garros 2002   Een spel van grote norse negerinnen dit jaar, sterke atleten, maar de wereld is hun niet welgezind. Op de tribunes   kijken de beautiful people onverschillig toe, kletsen in hun mobiel en spelen met het Cartier-horloge aan hun broekriem.   Zij zelf vertonen kwaad hun kunde: service, volley, met slice en zonder slice, de backhand zo onwrikbaar als een muur, en hun forehand ranselt   het gravel. Zwoegend, zwetend, woedend sissend wanneer ze missen. In hun oren fonkelen gouden knopjes en aan   hun vingers ringen. In hun tassen, voor later, als de schalen zijn ontvangen, rusten hun weelderige halssieraden   en broches, borstelig van diamanten.   Raciaal ongemak. Aardewerkbeeldje in het museum van Mycene Achter blikkerend glas een kleine vrouw met grote borsten, die me achterdochtig opneemt. “Wie bent u eigenlijk?” Gladde Achilles, onverschillig dodend. Bebaarde Agamemnon. Zonder een kik te geven stierf hij in een badk
Meer lezen

Koninginnedag in Vechten

Koninginnedag in Vechten De huizen die op een kluitje bij elkaar staan grijnzen als idioten in het zonlicht.  Maar “voor grootse gebaren kopen we niks”, zegt de burgemeester van Bunnik, die bij gelegenheid  één uur hier is. Hij heft zijn handen als een ervaren leeuwerik en kucht. Voilà, daar klinken, in bescheiden mate, de eerste maten al van de aubade.  De burgemeester rookt sigaren (maar niet vaak) Ja, zegt de burgemeester, ja, soms rookt hij ook sigaren. Tuitknaks. Maar niet vaak. En nooit  en plein public . Dat zou, nietwaar,   heel ongepast zijn, ja? Zo’n vlotte man! Zo sympathiek, en zo kindvriendelijk! Zo open!   Zijn ringen glimmen van genoegen. Zie hoe ze hem gladjes als een schip door de sluis van de ochtend laten lopen.  Denn alle Fleisch es ist wie Gras Bij Houten, kijkend door de fietstunnel onder de a27  Kunstwerken zijn in 1990 het domein van Rijkswaterstaat, dichters kunnen alleen constateren (zonder rozen of kirrende duiven): alles hier kits,   volmaakt vol
Meer lezen

Emblemata

Als Atalanta vlucht Atalanta fugiens Als Atalanta vlucht, en je de gouden appels weer op kunt rapen die je haar had toegeworpen in de hoop haar voor te blijven, mag dat geen aanleiding voor vreugde zijn, om als een triomferende atleet met een gebalde vuist omhoog geheven van de sintelbaan af te stappen of in de afrastering te klimmen - Je hoort je af te vragen: waarom vlucht deze vrouw? Wat is er verkeerd? Waarom kon ze de wedloop niet verdragen? Waarom negeerde ze zelfs de appels? Dan zie je, deze zegepraal betekent in werkelijkheid het eind van elke hoop, betekent dat het lot je toebedeeld een duisternis is, zwart als Tartarus. Voortaan nooit meer met veel kabaal op jacht naar everzwijnen, geen exuberante kleren, geen drinkgelagen meer en niet meer opgewonden, zinloos redeneren. Voortaan alleen nog maar zwoegen, verbeten, dag in dag uit. Vroeg op en laat naar bed. En steeds iedere stap verkeerd berekend. Atalanta was een jageres / kon
Meer lezen