Brocéliande
Folderen
Brocéliande,
karmozijnen weiden
tot aan
de einder en ijskoude pleinenwaar hoogbejaarde vagebonden tegen
het globalisme staan te fulmineren.
Met petten en geblokte kousen schoven
we ’s middags door zonovergoten straten,
stampvol reclame en onthutste mensen,
die de pamfletten die we declareerden
aannamen of het bankbiljetten waren.
Brocéliande! En de meisjes zijn
niet te benaderen. En zo meteen de avond.
Maar morgen zullen we de schone schijn
ophouden zonder afstand te bewaren.
Folderen als psychedelische ervaring. Brocéliande is een mythisch bos in Bretagne.
Op het Kanaleneiland
Grijze
ogen van Russen, grijze ogen
in rimpelig
vlees. Ze zijn dik gekleed,in zware winterjassen, en ze roken shag.
Ze spreken zuiver Nederlands, wel met
een dik Utrechts accent, maar ieder woord
perfect verstaanbaar en met grijze ogen
die argwanend de wereld inspecteren.
Russen zijn het, met dikke buiken, tussen
het driftig heen-en-weer-geloop van duiven
en zwartogige Marokkaanse kleuters.
En ’s avonds komen hun vrouwen hen halen
en vragen geduldig naar wat ze weten.
There must be some way out of here
Kamer vol kwakende trombones, Bachgespeeld op de gitaar, en Richard Strauss
struikelt over de dansvloer. Futloos sleept
de dag zich voort, totdat al vóór drie uur
het eerste akkoord van de avond gloort.
Morgen weer folderen! Het weerbericht,
net nog gezien, is een lust voor het oog:
de hele dag wisselen zon en wolken
elkaar af, maar waarschijnlijk dreigt het droog.
November 2016
Brocéliande, anders
Brocéliande,
een desillusie voor
verongelijkte
toeristen, die opeen kruispunt staan van modderige paden,
diep in een bos, en staren naar een steen
die al zo lang als in het gidsje staat
onder het dode blad ligt. Op een bord
dat totaal is versponst maar goed te lezen,
staat dat dit wel de laatste rustplaats van
de tovenaar Merlijn zou kunnen wezen.
En verderop heb je ook nog een bron.
Van onze folders willen ze niets weten.
Reacties
Een reactie posten