Ontstaat ambtenaarschap


Ik blijf nog even in de jaren tachtig: ambtelijke poëzie

Zwanen niet

De dichter in de onderwijscommissie 

Je koude ogen
keken me vriendelijk aan, Lidt,
en je lachte je glazen lach.

Maar ik dacht: o, laat me zwemmen
tussen de zwanen van de Potgietersingel,
laat me langzaam roeien met zwarte poten
in het grijsgroene water.

En ik drukte de knop in en sprak
in de bevende microfoon:

“Geen zwanen, nee, zwanen niet,
zwanen komen hier niet voor.”
 

Prelude

De Neudeflat.
Aan alle einders hangen
ijskoude buien. Aan
hun bureaus de ambtenaren
 
schouwen het ei
van hun verlangen. 

Ontstaat ambtenaarschap

Bij benoemingen langer dan 6 mnd. ontstaat ambtenaarschap


Half tien binnen, vier uur weer weg, de pauzes
rijen zich uitzichtloos aaneen, iedere prop
 
wordt zuchtend in de prullenbak gesmeten.
Externen tellen alle uren op.
 
Zelden, o zelden wordt iets niet vergeten.   

Platte organisatie

Voor Wim v.d.G. 

Allemaal, Wim, allemaal
zijn we socialisten. Allemaal
hebben we het beste voor met de wereld
en met elkaar.

Allemaal zijn we socialisten, armen
in elkaar gehaakt, zingend,
kauwend
op snorren als pruimen.

En onze voetstappen ploegen diep,
diep in de machteloze aarde.
 

Grootse plannen, besluiten als rozen

Ergens in 1984. De dichter heeft een bespreking op het Ministerie van Onderwijs 

Vandaag, vroeg in de ochtend dringt
Isadora Duncan binnen in
het Ministerie van Onderwijs. 

Vastbesloten. Spits en verstolen
de lach op haar vossengezicht. Onder-
zoekend haar ogen. 
 
O de prachtige jurk
van Schiaparelli waarin ze
door de gangen dwaalt,
over  de trappen!
 
In de centrale hal spuit een fontein
van ordners omlaag. En haar stem
is zo schel als een vlaag lentewind.

En alle ambtenaren staan perplex,
de directeurs-generaal
zijn als was in haar handen.
 
Zo worden grootse
plannen geboren, zo bloeien
besluiten als rozen!   

De locatie is het gebouw aan de Europaweg in Zoetermeer, dat inmiddels in gebruik is bij de AIVD.  

Drie wegen naar Hockney

1.
Met een blinddoek om
door het bos lopen
tot je iets aanraakt
met je handen.

Dan mag je kijken:
misschien is het een hert,
misschien een zieke koning
van David Hockney.

2.
De bloemen maken
zuigplekken op de ruiten.

De knappe jongemannen
lachen onbewogen, en ook
de andere aanwezigen
vertrekken geen letter.

Was getekend (op eikenhout)
David Hockney.

3.
Maar de beste weg is natuurlijk
als je eerst over de tafel loopt
en dan over een bureau.

Een leeslampje valt om,
je trapt op een
open agenda.

En daar, kijk, voor je
David Hockney, 16.45 u.

Het schilderij van Hockney hing eind jaren tachtig in het stadhuis van Utrecht in de werkkamer van wethouder Cees Pot. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rimbaud

Is dat de weg?

Actueel