Yoko



Abbey Road

Er hangt een dierlijk geurtje om haar heen
als ze de studio inkomt. Zelf lijkt
ze er niets van te merken, maar de neuzen
van technici en van artiesten krullen.

Yoko is uit op hoger honing: hangt
als lood aan Lennons arm en lacht verstrooid
tegen de nonchalante groeten waar-
mee de aanwezigen haar groeten.

Here comes the sun. Ze scheelt ontzettend door
de sluier van haar haar - zijn dat de eerste
grijze haren die daar verschijnen, of
is dat het licht? Heel erg Françoise Hardy,

maar toch ook anders, piekert Ringo, die
zelf meer van lagerbier houdt. Lennon lacht
zijn cynisch lachje, Paul kijkt alles aan.
Hij is vandaag niet uit het veld te slaan.

Maxwell’s Silver Hammer

Ting ting

Wanneer het ledikant de studio
binnenrijdt, klappen ze allemaal, en Yoko (die
twaalf hechtingen heeft, of misschien wel meer)
wordt er met veel egards geïnstalleerd.

Zij, onbewogen, test de microfoon,
en wacht tot ze beginnen. Bij take vijf
- ze staan met de moed der wanhoop te zingen -
klapt ze boos in haar handen en ze eist

op hoge toon meer tempowisselingen.

Eind juni 1969: “While holidaying in Scotland with Yoko Ono, her daughter Kyoko and his son Julian, John Lennon crashed his white British Leyland Austin Maxi car in Golspie in the Highlands. John was given 17 facial stitches, Ono 14 in her forehead, and Kyoko four.

Een tien voor Yoko

Een tien voor Yoko Ono, die haar hoed
goed vast hield in de storm op Martha’s Vineyard
en dapper lachte in de camera’s
die op haar waren gericht als honden.

En de regen striemt neer op ons gezicht.
Goeie Yoko! Je liedjes zijn vergeven
en vergeten, en alles wat je niet
met Lennon hebt gedaan, of wel, dat ook.

En op de schoolfeestdagen dragen we
de oor- en halssieraden die we kregen
uit jouw collectie. Rudolph Steiner was
niet te kieskeurig voor je bruine jas,

waarom zou ik dan van mijn levensdagen
ooit schromen om jouw broekpakken te dragen.

Get back 2020

December 2020 Peter Jackson werkt aan een documentaire  over de totstandkoming van het Beatle-album Let it be

Ringo en Paul glimlachen of ze in
een spotje figureren voor marmite,
vol vitamine-e maar lekker is het niet.
Wat George betreft, die glimlacht ook, maar is
zoals altijd wat teruggetrokken. 

John spéélt dat hij op zijn gemak is, maar
hij houdt intussen de Japanse slang
die zwijgend in de hoek zit in het oog.

Dankjewel, dank je, Peter Jackson, dit
is beeldmateriaal waar een verhaal
inzit waarmee je Tolkien naar de kroon
kunt steken: meer dan 56 uur
beelden van de Nieuw-Zeelandse natuur,
bevolkt door stervende kabouters, die
‘Get back’ playbacken in close harmony!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rimbaud

Is dat de weg?

Actueel