Andrella


Een tien voor Yoko

Een tien voor Yoko Ono, die haar hoed
goed vast hield in de storm op Martha’s Vineyard
en dapper lachte in de camera’s
die op haar waren gericht als honden.

En de regen striemt neer op ons gezicht.
Goeie Yoko! Je liedjes zijn vergeven
en vergeten, en alles wat je niet
met Lennon hebt gedaan, of wel, dat ook.

En op de schoolfeestdagen dragen we
de oor- en halssieraden die we kregen
uit jouw collectie. Rudolph Steiner was
niet te kieskeurig voor je bruine jas,

waarom zou ik dan van mijn levensdagen
ooit schromen om jouw broekpakken te dragen.

Andrella

De pruik is niet van zijn hoofd weg te slaan maar
boven zijn stropdas staat de ambtenarenmond
voor alles open: Andrella geniet

van alles wat er leeft en beeft. Maar van
de nukken van een Yoko Ono heeft
hij niet terug. Die mix van Factory
en Rudolph Steiner luidt een nieuwe tijd

in waar in New York niet naar wordt gestreefd.

Beuys

Ook Joseph Beuys moet er niet veel van hebben.
Als ik hem tref op het station van Brühl,
luistert hij hoofdschuddend naar wat ik zeg,

terwijl hij in één hand de schroeven weegt
waarmee hij dadelijk de wereld legt.
“Alles is kunst, allicht,” gromt de sjamaan

van Düsseldorf, “elk mens is kunstenaar.
Maar deze vrouw? Ik weet het niet, maak haar
dan maar president van Amerika.”

Licht

En “Nederland,” zegt hij, “had vroeger licht
zoals het nergens anders voorkomt, maar
dat is door polderij verloren. Nu

is Nederland gewoon een evenknie
van onze regio.” Het licht is er,

zeg, Midden-Europees, het onbepaald
soort licht waarin je Duitse broden haalt.

Niet iets wat Yoko zenuwachtig maakt.

Van achter de schoorsteen

Geen groene pruik. De ochtend strijkt in vol
ornaat voorbij. Andrella, op het dak,
kijkt uit over een jungle van antennes
en schoorstenen die roken in de zon.
Yoko, op Martha's Vineyard, hield haar hoed vast,
en lachte in de camera’s. Beneden
op straat lopen de jongens, hand in zak:
de nieuwe tijd is daar, die als altijd
de oude tijd is. Grijnzend rammelen
ze met een handvol muntjes voor de jukebox.
Ze gooien er twee in, voor Blue Suede Shoes
en Tutti Frutti, maar voordat die spelen,
zijn ze al weer verdwenen. Echt ze barsten
van energie en creativiteit.
Andy voelt het tot heel diep in zijn buik.
De ochtend strijkt voorbij. Geen groene pruik.


Amerika

Andrella

Aspiraties

Basia

Baudelaire

Bijzettingen

Break on through

Brocéliande

Bruin suiker (Stones)

Causeries Goethesques

Centrifuge

Dames enkelspel

De dood van Marat

De ultieme ober

Definitely chinese

Dienstbaarheid

Dieren der democratie

Doodeenvoudig

Door de syrische sneeuw

Droomgedichten

Duivenmelker

Een diepe rilling

Eenzaamheid

Emblemata

Enter the dragion

Fontana

Gimme shelter

Goden

Goedemorgen, hekje

Güterbahnhof

Heel precies

Het boek  van de wereld

Historische tour

In dit  nieuwe jaar

Istanboel

Je minnaar is van papier

Kolk van Kiezenbrink

Koninginnedag in Vechten

Kringloop

Lentebuien

Liederen van de dar

Linkerhand

Madonna

Met grote hanenpoten

Mr. Potatohead

Mystieke meren

Net vrij uit de gevangenis

Oldenburger Wal

Onkenbaar

Ontstaat ambtenaarschap

Op reis

Orfeus' hofstoet

Over liefde praten

Overtocht

Palermo

Petrarca

Points de vue

Présence

Prinsjesdag

Reizigster

Reizigster

Rimbaud

Schimmelpenninck

Seizoenen

Situations

Sleep & poetry

Teólogos

Tevreden

Transit

Tweelingen

Vaart

Van bovenlicht naar bovenlicht

Venetiaanse epigrammen

Verlaine

Vier uur

Vlieguren

Waarheid

Wereldorde

Yok.o

Zakelijk

Zeven zuilen

Zomer in de stad

Zomergedichten

Zuchtend

Zwarte wijn

 





Reacties

Populaire posts van deze blog

Galathea

Goethe

Is dat de weg?

Je minnaar is van papier

Fontana

Goedemorgen, hekje

Schimmelpenninck

In dit nieuwe jaar

Causeries Goethesques