Als krakend cellofaan
In de hoofdrol
Ellen Vogel: flashback
Hij steekt zijn armen uit, de
notoire homoseksueel met zijn
gevaarlijke lachje,
en de zaal applaudisseert.
En impulsief
trekt ze haar linkerbeen
op, o zo meisjesachtig, en
stopt ze hem haar wang en
haar borsten toe.
Als een doos chocolaatjes. Voilà.
De avond is zo veilig en
zo feestelijk
als krakend cellofaan.
Jan Mulder staat in een pissteegje
Bij Barend en Van Dorp:
flashback
Daar staat de grote leeuw
onhandig te lachen, met
de handen in de zak
te wachten.
Poeslief is hij
en meestal mild,
vooral wanneer er meisjes bij zijn.
Ook nogal lui,
hij schikt zich wel en
hij houdt wel van een grapje. Maar
soms schudt hij met
zijn manen en
verschijnt er in zijn ogen een
moorddadig licht.
Geheel volgens contract
natuurlijk: Jan
doet mee, maar is
tot niets verplicht.
Wolkers
flashback
De leeuw
is oud geworden en herinnert zich
plotseling dat hij een slang is: zoet-
gevooisd
lispelt hij over zomer
en winter
in de tuin, en over kennis
van goed
en kwaad. De bomen rekken
zich uit
en vegen met hun bezems
over de
hemel. Hangt daar nog, vergeten
bij de
pluk, niet te bereiken,
glanzend in intimiteit
van
karmozijn en brons, een appel,
een
laatste appel?
Cf.
Sappho, fragment 105a
Zwaan
Come back van de zwaan
Het is geen tijd om al naar bed te gaan.
Het is geen tijd om al naar bed te gaan.
Pauw heeft zijn haar gewassen en hij kijkt
een voor een alle camera’s aan.
Zo blozend, zo vervuld
van goede voornemens,
zo wakker als een pasgeboren zwaan.
Gans
Come back
Het is geen tijd om al naar bed te gaan.
Het is geen tijd om al naar bed te gaan.
Pauw heeft zijn haar gewassen en hij kijkt
een voor een alle camera’s aan.
Hij voelt zich heel wat mans.
Zo blozend, zo vervuld
van goede voornemens,
zo wakker als een pasgeboren
gans.
Pursuit of happiness
Het aanbidden van goden,
zegt Epicurus,
is tijdverspilling. Geluk
is het doel van het leven.
De dood is het einde.
Geluk? Het doel van het leven?
Ach, wat maakt het uit!
Jeroen Pauw bloost,
Mona Lisa kijkt vreemd
en George Breitner
was scheel.
Valutahandelaar
Niet alleen de bitcoin
was volatiel, ook zijn hart
was die ochtend
zo springerig als
adem in
een ijskoude achtbaan.
Zijn hand
opdringerig
achter zijn broekriem.
Trip
Ergens halverwege het journaal
keek Rob Trip even zo scheef,
zo uitgekookt, dat hij deed denken
aan een personage op een fresco:
een van de leden van het gevolg
in de Capella dei
Magi. Niet een
van de koningen zelf, en ook niet een
van de schitterend opgetutte
ijdeltuiten vooraan,
op de prachtige paarden, anders,
een gezicht, ergens op de derde rij,
de schilder zelf. Hij steekt
een vinger op, een hand. Bedoelt:
zelf gemaakt! zelf gevoeld!
Het beroemde fresco van Benozzo Gozzoli in Florence. Vaut
le voyage! In dit Drostegedicht staat
Rob Trip natuurlijk voor de dichter zelf.
________________________________
Een pdf is op te vragen
bij Jos Houtsma
Meer poëzie op het gedichtenblog.
Ook als blog beschikbaar
memoires uit een andere wereld: Een
bijdrage aan de strijd en Terrorismebestrijding. En
een vertaling van het aangrijpende De
dame van de camelia's van Alexandre Dumas fils.
Jos Houtsma op DBNL
Reacties
Een reactie posten